Pamiętnik Puławski: prace Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa, z. 139

Permanent URI for this collection

https://bc.iung.pl/handle/123456789/1422

Browse

Now showing 1 - 20 of 30

Przyrodnicze i agrotechniczne możliwości kształtowania jakości nasion rzepaku
(IUNG-PIB, 2005) Bartkowiak-Broda, Iwona; Wałkowski, Tadeusz; Ogrodowczyk, Maria
Rzepak stał się najważniejszą rośliną oleistą strefy klimatu umiarkowanego dzięki znacznemu postępowi w hodowli jakościowej tej rośliny, a także dzięki uzyskaniu wysokoplennych odmian populacyjnych i mieszańcowych. Nasiona rzepaku są cennym surowcem dla przemysłu olejarskiego i paszowego. Ponadto olej uzyskiwany z obecnie uprawianych podwójnie ulepszonych odmian może być przerabiany także na cele niespożywcze, np. do produkcji estrów metylowych wykorzystywanych jako biokomponent do oleju napędowego silników wysokoprężnych, a także w innych technologiach do produkcji olejów i smarów. Agrotechnika odmian podwójnie ulepszonych jest taka sama bez względu na kierunek użytkowania nasion i powinna pełnić rolę stabilizującą pożądanąjakość biologiczną nasion. W artykule przedstawiono główne kierunki hodowli rzepaku mające na celu uzyskanie odmian o różnej jakości nasion dla poszerzenia możliwości ich wykorzystania oraz zwrócono uwagę na te elementy agrotechniki, które mają największy wpływ na wielkość i jakość uzyskiwanego plonu nasion.
Nawożenie jakościowej pszenicy jarej i ozimej a plon i jakość ziarna
(IUNG-PIB, 2005) Kocoń, Anna
Praca dotyczy nawożenia dwu form pszenicy jakościowej: jarej i ozimej oraz jego wpływu na plon i jakość ziarna. Ziarno przeznaczone na cele konsumpcyjne musi charakteryzować się wysoką wartością technologiczną, określaną przez wartość przemiałową ziarna i wartość wypiekową mąki. Opracowanie ma charakter pracy przeglądowej, syntetycznej, nie wnika szczegółowo w nawożenie poszczególnych odmian pszenicy. Z praktycznego punktu widzenia największe efekty plonotwórcze oraz poprawę wyróżników jakościowych ziarna uzyskuje się pod wpływem racjonalnego nawożenia pszenicy azotem. Jednak jest to możliwe tylko w przypadku właściwego i zrównoważonego nawożenia pszenicy wszystkimi innymi niezbędnymi składnikami odżywczymi. Niedobór któregoś ze składników odżywczych obniża plon ziarna, a często także pogarsza jego wartość technologiczną czy odżywczą. W nowoczesnym podejściu do produkcji pszenicy jakościowej nawożenie rozpatrywane jest jako zbilansowany i zrównoważony system, uwzględniający potrzeby pokarmowe i nawozowe roślin, gdyż tylko wtedy możliwe jest uzyskanie wysokiego plonu ziarna o jakości odpowiadającej normom przyjętym na rynku.
Ocena wartości przemiałowej i wypiekowej ziarna odmian pszenżyta ozimego w zależności od nawożenia azotem
(IUNG-PIB, 2005) Ceglińska, Alicja; Samborski, Stanisław; Rozbicki, Jan; Cacak-Pietrzak, Grażyna; Haber, Tadeusz
Badania prowadzono na ziarnie 12 odmian pszenżyta ozimego (Alzo, Disco, Fidelio, Janko, Kitaro, Lamberto, Magnat, Marko, Prado, Pronto, Tornado, Woltario ). Celem badań było określenie wpływu nawożenia azotem (O, 80, 170 kg*ha-1) na ich właściwości przemiałowe i wypiekowe. U większości odmian nawożenie azotem powodowało pogorszenie właściwości przemiałowych ziarna. Przejawiało się ono małą wydajnością mąki, wysoką zawartością popiołu oraz niskim wskaźnikiem efektywności przemiału K. Zwiększenie ilości azotu w nawożeniu wpłynęło na zróżnicowanie objętości pieczywa uzyskanego z mąki badanych odmian oraz poprawę struktury jego miękiszu.
Wartość przemiałowa wybranych odmian pszenicy z hodowli "Nasiona Kobierzyc"
(IUNG-PIB, 2005) Cacak-Pietrzak, Grażyna; Ceglińska, Alicja; Torba, Jan
W pracy przedstawiono wyniki oceny wartości przemiałowej pięciu odmian pszenicy jarej: Banti, Eta, Ismena, Jasna i Santa oraz trzech odmian pszenicy ozimej: Izolda, Kobra i Zorza uzyskanych z doświadczenia polowego prowadzonego w Zakładzie Nasiennictwa Kobierzyce w latach 1998-2000. Stwierdzono, że poszczególne odmiany wykazywały istotne zróżnicowanie pod względem właściwości przemiałowych, lepszymi cechami przemiałowymi charakteryzowały się odmiany ozime. Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała, że wyciąg mąki wymiałowej zwiększał się ze wzrostem szklistości i twardości ziarna. Na ogólny wyciąg mąki dodatni wpływ wywierały celność i wyrównanie, ujemny zaś szklistość i zawartość popiołu w ziarnie. Zawartość popiołu w mące zależała ujemnie od dorodności ziarna, natomiast rosła wraz ze wzrostem szklistości i twardości ziarna oraz ogólną zawartością popiołu i białka w ziarnie.
Uproszczenia w uprawie roli i nawożenie azotowe a jakość ziarna pszenżyta ozimego
(IUNG-PIB, 2005) Idkowiak, Małgorzata; Kordas, Leszek
W latach 2001-2003 w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym w Swojcu Akademii Rolniczej we Wrocławiu badano wpływ rożnych systemów uprawy roli: tradycyjnego, uproszczonego (zastąpienie orki siewnej broną wirnikową) i siewu bezpośredniego na jakość ziarna pszenżyta ozimego. Doświadczenie założono metodą split-plot, w czterech powtórzeniach, na glebie kompleksu żytniego dobrego. W wyniku badanych uproszczeń w uprawie roli uległa zwiększeniu masa 1000 ziarn oraz wzrósł udział ziarn najdorodniejszych (powyżej 3 mm) w plonie. Zawartość białka ogólnego w ziarnie malała wraz z postępującymi uproszczeniami uprawy. Wyższe dawki azotu w istotny sposób, niezależnie od techniki uprawy, zwiększyły zawartość białka ogólnego w ziarnie.
Oddziaływanie rodzaju nawożenia i typu gleby na ciemnienie miąższu bulw średnio wczesnych odmian ziemniaka
(IUNG-PIB, 2005) Kołodziejczyk, Marek; Szmigiel, Aleksander; Marks, Norbert; Krzysztofik, Barbara
Badania przeprowadzone w latach 2000-2002 dotyczyły wpływu odmiany, nawożenia oraz typu gleby na skłonność do ciemnienia bulw ziemniaka jadalnego. Doświadczenia polowe zlokalizowano na czarnoziemie zdegradowanym o składzie granulometrycznym pyłu zwykłego w miejscowości Prusy oraz na glebie brunatnej właściwej o składzie granulometrycznym piasku gliniastego lekkiego w miejscowości Mydlniki. Obie miejscowości położone są w pobliżu Krakowa. Oceniano reakcję dwóch średnio wczesnych odmian ziemniaka (Irga i Baszta) na zróżnicowane nawożenie obejmujące: obiekt kontrolny - bez nawożenia, międzyplon ścierniskowy - gorczycę białą, wermikompost wytworzony na bazie obornika bydlęcego, nawóz organiczny Polli-Pam wytworzony na bazie pomiotu kurzego oraz nawożenie mineralne NPK. Nawozy organiczne: wermikompost i Polli-Pam aplikowano rzędowo równocześnie z sadzeniem, natomiast nawozy mineralne stosowano rzutowo. Skłonność do ciemnienia miąższu bulw surowych oznaczona po 10min., J i 4 godz. od przekrojenia w istotny sposób uzależniona była od odmiany oraz rodzaju gleby, natomiast barwa miąższu bulw ugotowanych oceniana po 10min., 2 i 24 godz. wykazywała istotną zależność od wszystkich badanych czynników eksperymentu. Odmianą ziemniaka, której bulwy wykazywały istotnie większą skłonność do ciemnienia zarówno miąższu surowego jak i ugotowanego, była Irga. Bulwy ziemniaka uprawianego w warunkach gleby lekkiej w miejscowości Mydlniki wykazywały większą skłonność do ciemnienia miąższu surowego a mniejszą do ciemnienia miąższu ugotowanego. Istotny wzrost ciemnienia bulw ugotowanych pod wpływem zastosowanego nawożenia stwierdzono jedynie w obiekcie z nawożeniem mineralnym NPK.
Wpływ zróżnicowanej agrotechniki na plon i wybrane cechy jakościowe ziarna jęczmienia jarego i żyta ozimego
(IUNG-PIB, 2005) Kraska, Piotr
Badania polowe przeprowadzono w latach 2001-2003 w GD Bezek w pobliżu Chełma, należącym do Akademii Rolniczej w Lublinie. Doświadczenie zlokalizowane było na glebie bielicowej niecałkowitej, leżącej na podłożu marglistym o składzie granulometrycznym piasku gliniastego lekkiego i mocnego. Gleba ta zaliczona jest do klasy bonitacyjnej IVb i kompleksu żytniego dobrego. Podjęte badania miały na celu określenie wpływu płużnego i bezorkowego systemu uprawy roli oraz dwóch poziomów nawożenia mineralnego i ochrony chemicznej stosowanych w płodozmianie: ziemniak - jęczmień jary - żyto ozime na plon ziarna i białka ogólnego oraz wybrane cechy jakościowe jęczmienia jarego i żyta ozimego. Płużny system uprawy roli oraz intensywny poziom nawożenia mineralnego i ochrony chemicznej zwiększał plon ziarna oraz białka ogólnego jęczmienia jarego i żyta ozimego w porównaniu z systemem bezorkowym i podstawowym poziomem chemizacji. Liczba i masa ziarn w kłosie, MTZ oraz procentowa zawartość białka w ziarnie jęczmienia jarego nie były istotnie różnicowane przez system uprawy roli oraz poziom chemizacji. Procentowa zawartość białka w ziarnie żyta ozimego oraz MTZ były istotnie większe w wariantach z intensywnym poziomem nawożenia i ochrony chemicznej w porównaniu z poziomem podstawowym.
Wpływ intensywności mechanicznego odchwaszczania oraz poziomu agrotechniki na jakość korzeni buraka cukrowego
(IUNG-PIB, 2005) Kwiatkowski, Cezary
W pracy przedstawiono wpływ mechanicznych zabiegów odchwaszczających w uprawie buraka cukrowego na jakość i plon korzeni w powiązaniu z poziomem agrotechniki. Doświadczenie polowe prowadzono w GD Czesławice (AR Lublin) w latach 1995-1997, na glebie lessowej. I czynnikiem był poziom agrotechniki: ekstensywny (NPK) oraz intensywny (1,5 NPK + mikroelementy, fungicydy i insektycydy). Drugi czynnik eksperymentu stanowiła faza wzrostu buraka, w której rozpoczynano mechaniczne zwalczanie chwastów: faza wschodów, 2, 4 i 6 liści buraka. W obiekcie kontrolnym zwalczano chwasty tylko w momencie przerywki buraka. Jedynie długość okresu zachwaszczenia łanu buraka cukrowego wpływała istotnie na fizyczne parametry korzeni. Odchwaszczanie poletek tylko w czasie przerywki powodowało zmniejszenie średnicy, masy korzeni i wystawania korzeni. Jednokrotne zwalczanie chwastów w fazie 4--6 liści buraka wpływało negatywnie na skład chemiczny i plon korzeni buraka cukrowego. Istotnie największy plon korzeni i cukru zapewniało zwalczanie chwastów od fazy wschodów do zwarcia rzędów buraka.
Zachwaszczenie łanu ziemniaka w warunkach ekologicznego i integrowanego systemu produkcji
(IUNG-PIB, 2005) Sawicka, Barbara; Barbaś, Piotr; Kawalec, Andrzej
Materiał do badań pochodził z doświadczenia polowego przeprowadzonego w latach 2000-2002 w Stacji Doświadczalnej IUNG Osiny na glebie kompleksu żytniego bardzo dobrego. Czynnikami eksperymentu były: system produkcji roślinnej (integrowany i ekologiczny) oraz odmiana ziemniaka (Baszta, Wolfram, Ania, Salto, Wawrzyn). Bulwy ziemniaka w kI. A sadzono w rozstawie 70 x 35 cm 25-27.04. W każdym z systemów stosowano różne zmianowania oraz technologie produkcji. W systemie integrowanym (ziemniak - jęczmień jary - bobik - pszenica ozima + poplon z gorczycy białej) stosowano 110 kg N, 60 kg P, 60 kg K'ha'. Nawożenie fosforem i potasem równoważyło pobranie. Kompost w dawce 35 t-ha stosowano tylko raz w rotacji zmianowania - pod ziemniak. W decyzjach o wykonaniu chemicznych zabiegów ochrony roślin uwzględniano progi szkodliwości agrofagów. W systemie ekologicznym (ziemniak - jęczmień jary - koniczyna z trawą użytkowana 2 lata - pszenica ozima + poplon z gorczycy białej i wyki jarej) nie stosowano nawozów mineralnych i pestycydów z wyjątkiem preparatów Novodor i Permasect przeciwko stonce ziemniaczanej. Pod ziemniak wnoszono tylko kompost 2-letni (słoma + koniczyna czerwona + obornik) w ilości 35 t-ha". Ograniczanie zachwaszczenia w tym systemie polegało na bronowaniu broną chwastownikiem do wschodów, 3-krotnym obredlaniu i jednokrotnym pieleniu ręcznym tuż przed ostatnim redleniem. Przed zbiorem ziemniaka oznaczano: świeżą i powietrznie suchą masę chwastów, liczbę chwastów jedno i dwuliściennych oraz ich skład florystyczny. Świeża i sucha masa chwastów oraz ich liczba była mniejsza w systemie integrowanym z uprawą mechaniczno-chemiczną.
Następczy wpływ nawożenia organicznego oraz mineralnego azotowego na plonowanie oraz wybrane cechy jakościowe ziarna pszenicy jarej
(IUNG-PIB, 2005) Wacławowicz, Roman; Parylak, Danuta; Śniady, Roman
W przeprowadzonych badaniach podjęto próbę określenia zmian wybranych cech jakościowych ziarna pszenicy jarej oraz poziomu jej plonowania pod wpływem zróżnicowanych form nawożenia organicznego zastosowanego pod przedplon (obornik bydlęcy, wermikompost, słoma i międzyplon ścierniskowy wraz z liśćmi buraczanymi) z jednoczesnym stosowaniem rosnących dawek nawozów azotowych (O, 60, 100, 150,200 kg*N·ha-1). Wprowadzenie do gleby nawozów naturalnych i organicznych pod przedplon (burak cukrowy) oraz bezpośrednie przyoranie liści buraczanych pod pszenicę jarą nie wpływało istotnie na jej plonowanie. Udowodnioną statystycznie zwyżkę plonu ziarna pszenicy stwierdzono natomiast po zastosowaniu co najmniej 150 kg*N·ha-1, Nawożenie organiczne oraz rosnące dawki nawożenia azotem pod badaną roślinę nie różnicowały istotnie także dorodności ziarna pszenicy jarej. Nieznacznie większą MTZ stwierdzono po wprowadzeniu pod przedplon wermikompostu lub po zastosowaniu 60 lub 100 kg*N·ha-1. Zawartość białka ogólnego w ziarnie w większym stopniu zależała od dawki azotu niż od nawożenia organicznego. Rosnące dawki nawozów azotowych powodowały systematyczny wzrost zawartości białka w plonie głównym pszenicy. Nie stwierdzono następczego wpływu nawożenia organicznego na zawartość fosforu i potasu w plonie, natomiast intensyfikacja nawożenia azotem sprzyjała niewielkiemu zwiększeniu koncentracji badanych makroelementów w ziarnie pszenicy jarej.
Wpływ różnych form nawożenia na kształtowanie się jakości technologicznej buraka cukrowego
(IUNG-PIB, 2005) Szymczak-Nowak, Jadwiga; Tyburski, Józef
W latach 2001-2003 w Chrząstowie (woj. kujawsko-pomorskie), na glebie płowej właściwej kompleksu pszennego dobrego przeprowadzono serię eksperymentów polowych założonych metodą losowanych bloków (w 4 powtórzeniach) w celu określenia wpływu nawożenia obornikiem bydlęcym (30 t*ha-1) i NPK, słomą z pszenicy ozimej (6 t*ha-1 +40 kg N w formie mocznika) i NPK oraz kompostem (1O t*ha-1) i NPK na tle nawożenia mineralnego NPK (120,0, 39,3 i 166,0 kg*ha-1) na jakość technologiczną buraka cukrowego. Do siewu użyto nasion buraka cukrowego odmiany Janina zaprawianych fungicydami. Wobec rosnącej liczby gospodarstw bezinwentarzowych zasadne jest pytanie, czym zastąpić obornik w nawożeniu buraka cukrowego oraz jak to wpłynie na jakość technologiczną korzeni. Forma nawożenia nie miała istotnego wpływu na zawartość cukru w korzeniach buraka cukrowego. Forma nawożenia, lata badań oraz współdziałanie tych czynników miały istotny wpływ na zawartość N-a-NH2, jonów K i Na w korzeniach buraka cukrowego oraz na współczynnik alkaliczności. Nawożenie słomą + NPK wpłynęło na obniżenie zawartości N-a-NH2 oraz wzrost zawartości jonów K w korzeniach buraka cukrowego.
Wpływ gęstości wysiewu i poziomu agrotechniki na plon ijakość ziarna pszenicy jarej
(IUNG-PIB, 2005) Wesołowski, Marian; Boniek, Zbigniew; Buła, Marian; Juszczak, Dariusz
W doświadczeniu polowym prowadzonym w latach 2000-2002 na glebie płowej wytworzonej z lessu określano wpływ trzech gęstości siewu (350, 450 i 550 ziarn na 1 m2') oraz dwóch poziomów agrotechniki (ekstensywny i intensywny) na plonowanie i skład chemiczny ziarna pszenicy jarej. Dowiedziono, że plon ziarna pszenicy jarej odmiany Opatka zależał głównie od przebiegu pogody w latach badań. Istotnie zwiększało go wyższe nawożenie mineralne połączone z intensywną ochroną chemiczną zasiewów. Czynnik ten dodatnio wpływał również na dorodność i masę 1000 ziarn oraz zawartość w nich białka ogólnego. Najkorzystniej na plonowanie pszenicy jarej wpływał wysiew 550 ziarniaków na 1 m2. Ta ilość wysiewu nieznacznie pogarszała dorodność ziarn, nie zmieniała jednak ich składu chemicznego.
Ocena natężenia erozji wodnej i denudacji jednostkowej z wykorzystaniem nefelometrycznych pomiarów mętności wody
(IUNG-PIB, 2005) Szewrański, Szymon; Żmuda, Romuald; Wawer, Rafał
W pracy przeanalizowano możliwość wykorzystania pośrednich metod pomiaru rumowiska w ocenie natężenia erozji wodnej małej zlewni rolniczej. Badania prowadzono w lessowej zlewni rolniczej potoku Mielnica MI o powierzchni 3,398 km2 na Dolnym Śląsku. Obszar ten jest silnie narażony na procesy erozyjne. W badaniach wykonano kalibrację mętnościomierza dla przedziałów wartości 0-50 FTU oraz 50-1000 FTU, uzyskane współczynniki determinacji wynosiły odpowiednio 0,79 i 0,93. W pracy porównano metodę bezpośrednią suszarkowo-wagową oraz pośrednią - nefelometryczną, optycznego pomiaru mętności. Obliczone dla dwóch okresów denudacje jednostkowe osiągnęły 289,2 kg*ha-1 w kwietniu 2000 roku oraz 244,5 kg*ha-1 w kwietniu 2003 r. Porównywalne wyniki wskazują na możliwość wykorzystania nowych rozwiązań w badaniach erozyjnych, co znacznie je przyspieszy i ułatwi.
Wpływ nawożenia obornikiem i słomą na zdrowotność czterech odmian buraka cukrowego
(IUNG-PIB, 2005) Szymczak-Nowak, Jadwiga; Nowakowski, Mirosław
W latach 1995-1997, w RZD UMK w Piwnicach (woj. kujawsko-pomorskie) na glebie płowej właściwej, kompleksu pszennego dobrego porównywano wpływ nawożenia obornikiem bydlęcym (35 t*ha-1) i słomą z pszenicy ozimej (6 t*ha-1 + 40 kg N w formie mocznika) łącznie z nawożeniem mineralnym NPK na zdrowotność 4 odmian buraka cukrowego. W gospodarstwach wyspecjalizowanych w produkcji roślinnej coraz większym problemem jest niedobór nawozów naturalnych, niezbędnych w płodozmianie z burakiem cukrowym. Przyorywana po zbiorze zbóż słoma może posiadać niekiedy porównywalną do obornika wartość nawozową i fitosanitarną. Nieliczne doniesienia dotyczące oddziaływania słomy na nasilenie występowania chorób na liściach buraka cukrowego motywowały do podjęcia badań w tym zakresie. Do siewu użyto nasion następujących odmian buraka cukrowego: Atair, Cordelia, Kristall i Polko. Nasiona 2 odmian (Atair i Kristall) były wolne od Phoma betae - patogena powodującego zgorzel siewek. Z chorób występujących na liściach w większym nasileniu notowano chwościk, mączniak prawdziwy i rdzę buraka. Sporadycznie natomiast występowały brunatna plamistość liści i plamik buraka. Mniejsze nasilenie chwościka i mączniaka prawdziwego zanotowano po nawożeniu słomą, a rdzy buraka - po nawożeniu obornikiem. Istotne różnice w porażeniu roślin wystąpiły pomiędzy odmianami buraka cukrowego.
Ocena opłacalności produkcji ziemniaków wczesnych w warunkach środkowo-wschodniej Polski
(IUNG-PIB, 2005) Wadas, Wanda; Sawicki, Marek
Oceniano opłacalność produkcji ziemniaków wczesnych w warunkach środkowo- wschodniej Polski. Porównywano dwie metody uprawy ziemniaka na wczesny zbiór - bez osłony i pod włókniną polipropylenową. Stosowano metodę kalkulacji niepełnych. Opłacalność produkcji wyliczono jako stosunek wartości produkcji do kosztów bezpośrednich. Wskaźnik opłacalności produkcji, w zależności od roku i metody uprawy ziemniaka, wynosił od 34,2% do 849,5%. Zróżnicowanie opłacalności produkcji powodowały duże wahania plonów w latach. Stosowanie osłony zwiększało koszty produkcji o 50,0-89,0%, natomiast plon zależał od warunków pogodowych w okresie wegetacji ziemniaka. Zwiększanie nakładów na produkcję przez stosowanie osłony było bardziej efektywne w latach o zimnej wiośnie. Wzrost plonu bulw w wyniku stosowania osłony był wtedy większy niż masa bulw równoważąca koszt użycia osłony, co pozwoliło na wygospodarowanie większej nadwyżki z produkcji w porównaniu z uprawą bez osłony. W latach sprzyjających szybkiej wegetacji ziemniaka stosowanie osłony zwiększało koszty jednostkowe i w efekcie opłacalność produkcji była mniejsza niż bez osłony.
Numerical maps of the agroclimate of Poland
(IUNG-PIB, 2005) Zaliwski, Andrzej S.; Górski, Tadeusz
The computerized Agroclimate Model of Poland is a component of the Integrated Spatial Information System for Agricultural Production in Poland built at the Institute ofSoil Science and Plant Cultivation (lUNG) in Puławy. One of its versions is used for generating data for climatic map construction. It has three components: a Digital Terrain Model (DTM) of Poland, the algorithrns for calculating elements of agroclimate and the output tables with results. Numerical maps might be produced directly frorn the output tables connected by the one-to-one relation to the DTM, or from polygon covers created by interpolation ofthe DTM. The model can compute mean values ofthe basie climatic features, but the algorithms mayaIso be usedjointly and other, e.g. economic, information may be added. The methods developed can find application in decision support systems to generate information for a variety ofusers: fanners and agricultural advisors, landscape architects, civil engineers, regional planners, foresters, ecologists, agricultural scientists etc.
Wpływ przedplonu i sposobu uprawy roli na porażenie chorobami podstawy źdźbła kilku odmian pszenic ozimych
(IUNG-PIB, 2005) Weber, Ryszard; Hryńczuk, Borys; Kita, Włodzimierz
W latach 1999-2002 badano wpływ sposobu uprawy roli na liczebność roślin pszenicy ozimej porażonych przez grzyby wywołujące choroby podstawy źdźbła. W badaniach uwzględniono trzy przedplony: rzepak ozimy, owies i pszenica jara. Po ich zbiorze uprawiano siedem odmian pszenicy ozimej w stanowiskach, w których wykonano uprawę płużną, uproszczoną lub siew bezpośredni. Uproszczenie uprawy roli zmniejszało porażenie pszenicy w porównaniu z uprawą konwencjonalną. Najmniejszą liczebność porażonych źdźbeł stwierdzano u pszenicy uprawianej po rzepaku. Natomiast pszenica ozima uprawiana po pszenicy jarej charakteryzowała się największą liczbą roślin z objawami chorób podstawy źdźbła. Sakwa i Kobra były bardziej odporne na porażenie niż inne odmiany.
Nawożenie siarką jako czynnik kształtujący metabolizm roślin uprawnych i jakość płodów rolnych
(IUNG-PIB, 2005) Podleśna, Anna
Nowym problemem w krajach europejskich jest pogłębiający się deficyt siarki spowodowany znacznym ograniczeniem emisji gazowych zanieczyszczeń powietrza. Ta sytuacja może doprowadzić do obniżenia poziomu plonowania wielu roślin oraz wpłynąć na pogorszenie ich jakości użytkowej, siarka odgrywa bowiem ważną rolę w metabolizmie. Jest niezbędna w biosyntezie białka, tworzeniu chlorofilu i fotosyntezie. Wiadomo obecnie, że siarka wpływa na smak, zapach i wygląd płodów rolnych, a także na ich wartość przetwórczą i żywieniową. Nadmierne nawożenie siarką może zwiększyć koncentrację glukozynolanów w rzepaku, ale z literatury i badań własnych wynika, że niedobór tego składnika obniża wartość pastewną nasion roślin strączkowych oraz motylkowatych i traw, co jest związane z zahamowaniem syntezy aminokwasów siarkowych. Nawożenie siarką wpływa korzystnie na wydajność i jakość oleju rzepakowego, skład białek zapasowych zbóż oraz podnosi jakość jęczmienia browarnego i wartość technologiczną ziarna pszenicy. Odpowiednie nawożenie siarką przeciwdziała gromadzeniu szkodliwych związków azotowych w korzeniach buraka cukrowego oraz zwiększa zawartość karotenu, witaminy C i skrobi w bulwach ziemniaka. Ponadto, nawożenie tym składnikiem podnosi naturalną odporność roślin na stresy wywołane przez suszę, mróz, choroby i szkodniki.
Wpływ sposobów ochrony pszenicy ozimej na jakość ziarna konsumpcyjnego
(IUNG-PIB, 2005) Nowak, Władysław; Sowiński, Józef; Pietr, Stanisław J.; Kita, Włodzimierz
W badaniach określono wpływ sposobów ochrony pszenicy na jakość ziarna konsumpcyjnego. W doświadczeniu przeprowadzonym w RZD Pawłowice należącym do AR we Wrocławiu określono wpływ ochrony fungicydami oraz bakterią Pseudomonas fluorescens (szczep PSR21) na wybrane parametry jakości ziarna dwóch odmian pszenicy ozimej Kobra i Zyta. Zebrane ziarno miało wysoką wartość technologiczną. W badanym okresie sposób ochrony nie miał istotnego wpływu na jego jakość. Wysoka temperatura powietrza w okresach intensywnego wzrostu oraz mała suma opadów nie sprzyjały rozwojowi chorób i efekt zastosowanych zabiegów ochronnych był mały. Odmiana Zyta odznaczała się lepszymi parametrami jakościowymi niż Kobra. Największe zróżnicowanie (na poziomie istotności a
Wpływ chlorotoluronu na plonowanie oraz wybrane parametry jakościowe ziarna odmian pszenicy ozimej
(IUNG-PIB, 2005) Rola, Henryk; Kieloch, Renata
Przedstawiono wyniki badań prowadzonych w latach 1973-2002 nad wpływem chlorotoluronu na plonowanie oraz jakość ziarna odmian pszenicy ozimej. Doświadczenia polowe prowadzono w rejonie Wrocławia, na czarnych ziemiach wrocławskich. Przebadano 42 odmiany oznaczając: plon, masę tysiąca ziarn oraz zdolność kiełkowania. Ponadto ziarno poddano analizom chemicznym określając: zawartość białka oraz jego skład aminokwasowy, zawartość makro- i mikroelementów oraz pozostałości chlorotoluronu. Chlorotoluron nie wpływał ujemnie na: masę tysiąca nasion oraz zdolność kiełkowania. Obniżenie plonowania wystąpiło na skutek jesiennej aplikacji herbicydu i było w dużym stopniu zależne od przebiegu pogody. Badany środek tylko w jednym przypadku zredukował zawartość białka w ziarnie, częściej modyfikował jego skład aminokwasowy. Chlorotoluron najczęściej wywierał negatywny wpływ na zawartość azotu i cynku. Zawartość pozostałości herbicydu w ziarnie nie przekraczała dopuszczalnych norm, zdecydowanie częściej wykrywano je po wiosennej jego aplikacji.

Browse

Browsing Pamiętnik Puławski: prace Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa, z. 139 by Issue Date

Results Per Page

Sort Options