W latach 1999-2002 badano wpływ sposobu uprawy roli na liczebność roślin pszenicy
ozimej porażonych przez grzyby wywołujące choroby podstawy źdźbła. W badaniach uwzględniono
trzy przedplony: rzepak ozimy, owies i pszenica jara. Po ich zbiorze uprawiano siedem odmian
pszenicy ozimej w stanowiskach, w których wykonano uprawę płużną, uproszczoną lub siew bezpośredni.
Uproszczenie uprawy roli zmniejszało porażenie pszenicy w porównaniu z uprawą konwencjonalną.
Najmniejszą liczebność porażonych źdźbeł stwierdzano u pszenicy uprawianej po rzepaku.
Natomiast pszenica ozima uprawiana po pszenicy jarej charakteryzowała się największą liczbą roślin
z objawami chorób podstawy źdźbła. Sakwa i Kobra były bardziej odporne na porażenie niż inne
odmiany.