Badania miały na celu określenie zmian zawartości suchej masy, monosacharydów redukujących (cechy jakości bulw) oraz substancji antyżywieniowych - azotanów i glikoalkaloidów w bulwach nowych polskich odmian ziemniaka w czasie przechowywania (lata 1999-2003). Analizy składników chemicznych prowadzono po zbiorze oraz po 3 i 6 miesiącach przechowywania w temperaturach 4° i 8°C.
Poziom badanych składników zależał od odmiany, temperatury i czasu składowania. Zawartość suchej masy, sacharozy, azotanów i glikoalkaloidów w bulwach badanych odmian zwiększała się w czasie przechowywania, lecz istotny wzrost obserwowano po ośmiu miesiącach składowania w temperaturze 8°C.
Przechowywanie bulw w temperaturze 4°C ograniczało zmiany zawartości tych związków, natomiast wpływało na akumulację monosacharydów redukujących, które mają wpływ na pogorszenie koloru produktów smażonych i smak ziemniaków jadalnych (słodki posmak).
Odmiany Tokaj, Salto i Wiking cechują się małą koncentracją sacharydów redukujących w bulwach po przechowywaniu w 4°C, natomiast bulwy odmian Tara, Lord, Wawrzyn i Wigry bardzo wysoką - powyżej 1% w świeżej masie i dlatego te odmiany powinny być przechowywane w wyższej temperaturze lub poddane zabiegowi rekondycjonowania.