Pamiętnik Puławski: prace Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa, z. 140
Permanent URI for this collection
Browse
Recent Submissions
Item Genetyczne determinanty enzymów zaangażowanych w wykorzystanie WWA jako substratu pierwotnego podczas wiązania N2 przez bakterie z rodzaju Pseudomonas(IUNG-PIB, 2005) Król, Maria J.; Wielbo, Jerzy; Zielewicz-Dukowska, JulitaPrzebadano 12 szczepów Pseudomonas stutzeri oraz 6 szczepów Pseudomonas spp. pod kątem obecności genów kodujących dioksygenazę 2,3-katecholową (C 2,3-DO), dioksygenazę naftalenową (NDO) oraz nitrogenazę. Hybrydyzacja do kolonii, amplifikacja PCR oraz weryfikacja amplifikacji metodą dot-blot i hybrydyzacji wykazała, że większość badanych szczepów Pseudomonas stutzeri posiadała gen dla C 2,3-DO, a w większości izolatów Pseudomonas spp. zidentyfikowano gen dla NDO. We wszystkich badanych szczepach potwierdzono obecność genu dla nitrogenazy. Otrzymane wyniki są zgodne z wcześniejszymi obserwacjami, że badane szczepy są zdolne do prowadzenia redukcji azotu cząsteczkowego używając WWA jako substratu pierwotnego.Item Plonowanie i wartość pokarmowa mieszanek lucerny z kupkówką pospolitą i esparcetą w warunkach różnych systemów wypasania(IUNG-PIB, 2005) Gaweł, ElizaW literaturze krajowej brak jest wyników badań nad porównaniem systemów wypasania mieszanek z lucerną. Doświadczenie pastwiskowe realizowano w latach 2001-2004 w RZD IUNG Grabów. Celem badań było określenie wpływu krótko- i długotrwałego wypasu mieszanek lucerny z kupkówką pospolitą i esparcetą na plonowanie, wykorzystanie pastwiska, skład chemiczny, wartość pokarmową i trwałość roślin lucerny w warunkach wypasania krów. Pierwszym badanym czynnikiem był system wypasania: krótkotrwały (1-2 dni wypasania i 30 dni odrastania) i długotrwały (7-8 dni wypasania i 23-24 dni odrastania). Drugim czynnikiem były mieszanki - lucerny (50%) (indywidualnie każda odmiana: Kometa, Luzelle, Legend) z kupkówką pospolitą (50%) oraz lucerny (40%) (indywidualnie każda odmiana: Kometa, Luzelle, Legend) z kupkówką pospolitą (50%) i esparcetą(IO%). Wypas odrostu wiosennego rozpoczynano po osiągnięciu przez łan mieszanek wysokości 35 cm. Następne wypasy realizowano zgodnie ze schematem doświadczenia. Plon oszacowano na podstawie próbek materiału roślinnego z II ml z poletka. Niedojady koszono, ważono i usuwano z pastwiska po każdym wypasie. Wypas krótkotrwały (1-2 dni wyjadania i 30 dni odrastania) okazał się korzystniejszy dla plonu zielonej i suchej masy mieszanek oraz trwałości lucerny niż wypas długotrwały (7-8 dni wyjadania i 23-24 dni odrastania). Najwyższym poziomem plonów zielonej i suchej masy wyróżniały się mieszanki z odmianami lucerny Luzelle i Legend. Współczynnik wykorzystania pastwiska w systemie wypasu krótko- i długotrwałego był zbliżony. W warunkach wypasu długotrwałego paszę wyróżniała większa zawartość składników pokarmowych niż przy wypasie krótkotrwałym. Wartość energetyczna mieszanek lucerny z kupkówką pospolitą oraz z kupkówką pospolitą i esparcetą wyrażona w JPM była zbliżona. Mieszanki w drugim roku użytkowania cechowała większa wartość białkowa niż w pierwszym.Item Wpływ związków mineralnych i organicznych modyfikujących pH cieczy opryskowej na skuteczność działania tralkoksydymu(IUNG-PIB, 2005) Szeleźniak, EdwardWyniki badań opublikowane w literaturze zagranicznej i krajowej wskazują, że skuteczność chwastobójcza wielu herbicydów, zwłaszcza stosowanych w dawkach zmniejszonych, jest silnie modyfikowana zarówno przez niektóre sole mineralne obecne w wodzie użytej do przygotowania cieczy opryskowej, zmieniające jej pH, jak również przez jedno- i wieloskładnikowe adiuwanty do niej dodawane. Celem badań, przeprowadzonych w szklarni, było określenie wpływu wybranych związków mineralnych oraz adiuwantów organiczno-mineralnych i organicznych na biologiczną aktywność tralkoksydymu stosowanego w małych dawkach, a także ustalenie zależności między skutecznością chwastobójczą tego herbicydu i pH cieczy opryskowej oraz składem jonowym wód naturalnych pochodzących z różnych źródeł. Wykazano, że wodorotlenki i sole mineralne znacznie zwiększające pH roztworu opryskowego wydatnie wzmagały skuteczność chwastobójczą tralkoksydymu aplikowanego w wodzie dejonizowanej, odznaczającej się odczynem kwaśnym. Stopień redukcji świeżej masy gatunku Setaria glauea zwiększał się w miarę wzrostu (do określonego poziomu) ich stężenia w cieczy opryskowej i pH roztworu. Nie stwierdzono wyraźnie ukierunkowanego powiązania skuteczności chwastobójczej herbicydu z wielkością wskaźnika pH, kiedy tralkoksydym aplikowano łącznie z adiuwantami organicznymi lub organiczno-mineralnymi. W takich warunkach wystąpiło znaczne zróżnicowanie aktywności biologicznej tralkoksydymu w zależności od składu jonowego wód naturalnych i składu chemicznego adiuwantów. Uzyskane wyniki poszerzyły wiedzę z zakresu reakcji tralkoksydymu na czynniki natury chemicznej. Ponadto wykazały, że efektem zastosowania właściwego adiuwanta jest osiągnięcie bardzo dobrej skuteczności chwastobójczej tego preparatu, nawet w warunkach zastosowania małej dawki substancji aktywnej herbicydu, niezależnie od składu jonowego wody użytej do sporządzenia roztworu opryskowego.Item Ocena wartości siewnej nasion kukurydzy w sześcioletnim okresie przechowywania(IUNG-PIB, 2005) Sulewska, Hanna; Jazic, Przemysław; Ptaszyńska, GrażynaDoświadczenie przeprowadzono w latach 1995-2001 w KURiR AR w Poznaniu. Oceniano zdolność kiełkowania przechowywanych nasion kukurydzy w trzech testach: ciepłym, zimnym oraz polowym. W badaniach uwzględniono 8 odmian: Milpa, Kosmo, Aladin, LG 2190, LG 2242, LG 2250, Alarik i Anjou 207. Materiał siewny przechowywano przez sześć lat w ogrzewanej hali w temperaturze 18-20°C. Nasiona testowanych odmian wyraźnie różniły się tempem utraty zdolności kiełkowania w sześcioletnim okresie przechowywania. Najlepiej przechowywało się ziarno siewne odmiany Argos, które po upływie czterech lat kiełkowało w polu na poziomie 98%, a po pięciu - 56%. Czteroletni okres magazynowania nasion sześciu spośród ośmiu badanych odmian nie powodował istotnej obniżki zdolności kiełkowania, która w teście polowym wahała się od 84,5% do 97%, odpowiednio dla odmian Alarik i Argos. Nasiona odmian Kosmo i Milpa znacznie szybciej niż pozostałe traciły zdolność kiełkowania. Zdolność kiełkowania oceniana w teście ciepłym była silnie skorelowana z polową zdolnością kiełkowania. Uzyskane wyniki wskazują, że test zimny jest testem ostrzejszym niż polowa zdolność kiełkowania i test ciepły.Item Reakcja kukurydzy uprawianej na ziarno na stosowanie preparatów mikrobiologicznych(IUNG-PIB, 2005) Sulewska, Hanna; Ptaszyńska, GrażynaDoświadczenie przeprowadzono w ZDD Swadzim AR w Poznaniu w latach 2000-2003 jako 2-czynnikowe, założone w układzie split-plot w 4 powtórzeniach polowych, z odmianą Felicja. Badano wpływ preparatów mikrobiologicznych (EM l, Phylazonit M oraz BactofiI A) w warunkach zróżnicowanego nawożenia azotem (0,30,60,90 kg N*ha-1) na plon ziarna kukurydzy. Wykazano, że użycie preparatu BactofiI A powodowało istotny spadek plonu ziarna, obserwowany przy każdej dawce nawożenia azotem. Zastosowanie preparatów EMl i Phylazonit M powodowało wzrost plonu niezależnie od zastosowanej dawki nawożenia, ale różnice nie były istotne statystycznie. Jedynie po zastosowaniu preparatu EMl uzyskano prostoliniowy przyrost plonu ziarna przy wzrastających dawkach azotu na hektar. Wszystkie badane preparaty powodowały wzrost wilgotności ziarna przy zbiorze, co świadczy o tendencji do wydłużania okresu wegetacji roślin. W przypadku preparatu Phylazonit M zmiany nie były istotne statystycznie. Liczba ziarn w kolbie wzrastała nieistotnie po zastosowaniu wszystkich preparatów. Jedynie w obiektach z użyciem EMl uzyskano istotnie większą masę tysiąca ziarn w stosunku do kontroli. Dwa pozostałe preparaty nie wpływały istotnie na tę cechę z tendencją do obniżania jej wartości. Również liczba kolb na l m' zmieniała się nieistotnie i niezależnie od stosowanych preparatów.Item Skuteczność zlokalizowanego nawożenia PKMg zbóż w systemie uprawy zerowej(IUNG-PIB, 2005) Stanisławska-Glubiak, Ewa; Korzeniowska, Jolanta; Kaus, AdamPrzeprowadzono 3-letnie badania, oparte na ścisłych doświadczeniach polowych, dotyczące nawożenia zbóż wieloskładnikowym nawozem PKMg w zerowym systemie uprawy roli. Dotychczas nie ma bowiem jakichkolwiek zaleceń nawozowych dla tej metody uprawowej, która, jak się przewiduje, w przyszłości będzie stosowana na większej powierzchni niż obecnie. Celem pracy było porównanie efektów nawożenia zlokalizowanego (rzędowo-wgłębnego) z tradycyjnie stosowanym nawożeniem rzutowym. Stwierdzono niezadowalające efekty nawożenia zlokalizowanego zbóż w porównaniu z rzutowym przy średniej zasobności gleby w fosfor, potas i magnez, jak również zależność tych efektów od warunków pogodowych. Przy rzędowo-wgłębnym stosowaniu nawozu zmniejszenie dawki do poziomu 2/3 w stosunku do dawki pełnej, zalecanej przy stosowaniu rzutowym, na ogół nie powodowało obniżenia poziomu plonów zbóż oraz pogorszenia jakości ziarna. Dotyczy to głównie owsa i jęczmienia jarego, a w mniejszym stopniu pszenicy ozimej.Item Wstępna ocena możliwości produkcji zielonki z uprawy współrzędnej kukurydzy z fasolą zwyczajną i wielokwiatową(IUNG-PIB, 2005) Sowiński, Józef; Bodarski, RafałDoświadczenie przeprowadzono w RZD Pawłowice należącym do Akademii Rolniczej we Wrocławiu w latach 2003-2004. Kukurydzę uprawiano w siewie czystym oraz z dwoma gatunkami fasoli: zwyczajną (Phaseolus vulgaris L.) i wielokwiatową (Phaseolus multijlorus Lam.). W obiektach z uprawą współrzędną stosunek kukurydzy do fasoli wynosił 90:10 i 67:33%. Obsada kukurydzy w siewie czystym, przyjęta za 100%, wynosiła 12 roślin na l m'. Zbiór roślin przeprowadzono w dojrzałości woskowej ziarna, a następnie wykonano analizy botaniczne i pobrano próbki do analiz chemicznych. Z kukurydzy uprawianej współrzędnie z fasolą wielokwiatową i zwyczajną (w proporcjach 90: 10%) uzyskano istotnie wyższy plon suchej masy wynoszący 143 i 136 dt*ha-1. Zwiększenie ilości wysiewu obydwu gatunków fasoli do 33% spowodowało spadek plonu suchej masy. Zawartość białka ogólnego w paszy z uprawy współrzędnej była wyższa o 1,0-3,7% niż z zasiewu jednogatunkowego kukurydzy. Wykorzystanie fasoli do uprawy współrzędnej nie spowodowało wzrostu zawartości włókna surowego w porównaniu z wartościami uzyskanymi dla kukurydzy w czystym siewie. Z kukurydzy uprawianej z fasolami uzyskano istotnie wyższą wydajność białka ogólnego, 0167 - 387 kg*ha-1, niż z zasiewu jednogatunkowego. Najwyższy plon energii netto laktacji z l ha uzyskano w drugim roku badań dla wariantu uprawy współrzędnej kukurydzy z fasolami wysianymi w proporcji 90: 10. Wynosił on 111700 i 119300 MJ*ha-1 odpowiednio dla uprawy z fasolą zwyczajną i wielokwiatową.Item Wpływ systemów uprawy kukurydzy w monokulturze na stan zachwaszczenia łanu(IUNG-PIB, 2005) Rola, Henryk; Sekutowski, Tomasz; Gierczyk, TomaszBadania prowadzono w latach 2001-2004. Zlokalizowane zostały na dwóch glebach (płowej klasy IVb, kompleksu 5 - żytniego dobrego, oraz czarnej ziemi klasy II, kompleksu 2 - pszennego dobrego). Obserwację zmian zachodzących w zbiorowisku chwastów wykonywano w obiektach kontrolnych. Stan i stopień zachwaszczenia oceniano na początku wegetacji metodą ilościową podając gatunek i liczbę chwastów w szt.*m-2. Doświadczenia polowe podzielono na dwie części różniące się systemami uprawy: tradycyjnym i uproszczonym. Na glebie należącej do kompleksu pszennego dobrego, uprawianej systemem tradycyjnym w monokulturze kukurydzy znacznie zwiększyły swój udział w stosunku do stanu wyjściowego tylko dwa gatunki: Chenopodium album i Thlaspi arvense. Na stanowisku z uprawą uproszczoną stwierdzono zwiększenie liczebności: Echinochloa crus-galli, Chenopodium a/bum, Capsella bursa-pastoris i Galium aparine. Natomiast na kompleksie żytnim dobrym, w kukurydzy uprawianej w monokulturze, przy uprawie tradycyjnej znacznie zwiększyły swój udział w zbiorowisku tylko Chenopodium a/bum i Viola arvensis. W przypadku stanowiska, gdzie zastosowano uprawę uproszczoną stwierdzono dominację trzech gatunków: Echinochloa crus-galli, Viola arvensis i Brassica napus. Uproszczenia w uprawie oraz trzyletnia monokultura doprowadziły do pojawienia się w zbiorowisku nowych taksonów, takich jak: Solanum nigrum, Anthemis arvensis, Veronica persica, Geranium pusillum i Papaver rhoeas.Item Wpływ systemów uprawy na dynamikę rozkładu wybranych herbicydów sulfonylomocznikowych stosowanych w kukurydzy(IUNG-PIB, 2005) Rola, Henryk; Sekutowski, TomaszProwadzone w latach 2001-2004 badania miały na celu poznanie dynamiki rozkładu rimsulfuronu i nikosulfuronu oraz wpływu pozostałości tych związków zawartych w glebie na roślinę testową w zależności od przyjętego systemu uprawy roli. Doświadczenie założono na glebie płowej. Porównywano dwie technologie uprawy: tradycyjną i uproszczoną. W wyznaczonych odstępach czasowych pobierano próbki glebowe. Metodą biotestów ustalono dynamikę rozkładu i przemieszczania się substancji aktywnych herbicydów w glebie w zależności od systemu uprawy roli. Rośliną testową była gorczyca biała. Niezależnie od systemu uprawy i zastosowanych substancji aktywnych (rimsulfuron oraz nikosulfuron), stwierdzono ich toksyczny wpływ na roślinę testową w próbkach gleby pobranych z warstwy 0-10 cm w okresie od 2 do 6 tygodni po wykonaniu oprysku. Natomiast w próbkach glebowych pobranych z poziomu 10-20 cm niezależnie od przyjętego systemu uprawy pozostałości rimsulfuronu i nikosulfuronu utrzymywały się przez okres 8 tygodni od daty wykonania zabiegu. Nie stwierdzono natomiast fitotoksycznego działania tych pozostałości w próbkach gleby pobranej po zbiorze rośliny uprawnej, niezależnie od przyjętego systemu uprawy roli.Item Zastosowanie różnych metod identyfikacji odporności chwastów na herbicydy na przykładzie taksonów występujących w kukurydzy(IUNG-PIB, 2005) Rola, Henryk; Kucharski, MariuszCelem prowadzonych badań była identyfikacja odporności biotypów Amaranthus retrojlexus, Chenopodium album i Echinochloa crus-galli na atrazynę. Badania prowadzono w latach 1999-2004. Próbki roślin (liście) i nasiona chwastów zebrano z 623 pól Dolnego Śląska, gdzie uprawiano kukurydzę w monokulturze lub w ograniczonym zmianowaniu ze zbożami i burakiem cukrowym. W badaniach wykorzystano metody: biotestu, pomiaru fluorescencji liści i molekularną - technika PCR, które potwierdziły występowąnie chwastów odpornych. Na blisko 50% plantacji kukurydzy zidentyfikowano biotypy Amaranthus retrojlexus i Chenopodium album odporne na atrazynę. Występowanie odpornych osobników Echinoch/oa crus-galli stwierdzono na około 14% badanych pól kukurydzy.Item Wpływ światła laserowego na niektóre procesy biochemiczne i fizjologiczne w ziarnie i roślinach kukurydzy (Zea mays L.)(IUNG-PIB, 2005) Podleśny, Janusz; Stochmal, AnnaDoświadczenia przeprowadzono w Zakładzie Uprawy Roślin Pastewnych IUNG w Puławach. Analizy laboratoryjne nasion i siewek roślin przeprowadzono w Zakładzie Biochemii i Jakości Plonów IUNG w Puławach i Zakładzie Fizyki Doświadczalnej UMCS w Lublinie. Naświetlania nasion dokonano w Katedrze Fizyki AR w Lublinie, wykorzystując urządzenie do przedsiewnej obróbki nasion promieniowaniem laserowym. Czynnikiem I rzędu był mieszaniec kukurydzy - Festina (FAO 220) i Natascha (FAO 250), natomiast czynnikiem II rzędu - dawka promieniowania laserowego: DO - brak naświetlania, D3 - trzykrotne naświetlanie, D5 - pięciokrotne naświetlanie nasion. Dawka pojedynczej ekspozycji wynosiła 4.10-3 Jcm-2*s-1. Traktowanie nasion promieniami laserowymi zwiększało istotnie aktywność enzymów amylolitycznych w nasionach badanych mieszańców kukurydzy. Największe zróżnicowanie aktywności enzymatycznej w nasionach naświetlanych i nie naświetlanych stwierdzono po upływie 96 godzin od wysiewu. Dynamika zmian aktywności tych enzymów w nasionach obydwu badanych mieszańców kukurydzy była podobna. Jednak napromieniowane nasiona obydwu odmian kukurydzy uzyskiwały większą masę w okresie pęcznienia niż nasiona nie napromieniowane. Konsekwencją tego było wcześniejsze i bardziej równomierne ich kiełkowanie. Wystąpiło istotne zwiększenie liczby wolnych rodników w nasionach traktowanych promieniami laserowymi. Nie stwierdzono natomiast zwiększenia koncentracji wolnych rodników w poszczególnych organach roślin wyrosłych z nasion naświetlanych w porównaniu z kontrolą. Przedsiewna stymulacja laserowa nasion wpływała również dodatnio na wzrost i rozwój siewek z nich wyrosłych. Siewki kukurydzy wyrosłe z nasion napromieniowanych osiągały w kolejnych terminach pomiaru istotnie większą długość kiełka i korzeni w porównaniu z siewkami wyrosłymi z nasion nie naświetlanych.Item Wpływ sposobu siewu i rozstawy rzędów na wzrost, rozwój i plonowanie zdeterminowanej formy łubinu białego(IUNG-PIB, 2005) Podleśny, JanuszNowe odmiany łubinu białego, o zdeterminowanym typie wzrostu, mają inny pokrój, produkują mniejszą biomasę w okresie wegetacji oraz wykazują inny rytm wzrostu i rozwoju niż odmiany tradycyjne. Można przypuszczać, że mają one także inne wymagania dotyczące struktury przestrzennej łanu, określanej przez zagęszczenie roślin w łanie, rozstawę rzędów oraz odległość roślin w rzędzie. Również zastosowanie precyzyjnego siewu punktowego gwarantującego dużą równomierność rozmieszczenia roślin w łanie może mieć wpływ na wzajemną konkurencję roślin o światło, wodę i składniki pokarmowe, Celem podjętych badań było określenie wpływu sposobu siewu oraz rozmieszczenia roślin na jednostce powierzchni na wzrost, rozwój oraz kształtowanie cech plonotwórczych samokończącego genotypu łubinu białego odmiany Katon. Badania prowadzono w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym w Grabowie w latach 2001-2003. Pierwszym czynnikiem była rozstawa rzędów: szeroka - 0,35 m i wąska - 0,25 m, a drugim czynnikiem sposób siewu: punktowy i niepunktowy. Sposób rozmieszczenia roślin na jednostce powierzchni wpływał istotnie na kształtowanie cech morfologicznych łubinu białego. Rośliny uprawiane w szerszej rozstawie rzędów bądź wyrosłe z nasion wysiewanych niepunktowo charakteryzowała między innymi większa wysokość i mniejsza powierzchnia liści. Szerokość rozstawy rzędów i sposób siewu modyfikowały dynamikę gromadzenia masy łubinu białego. Zwiększenie szerokości międzyrzędzi z 0,25 do 0,35 m powodowało zmniejszenie plonu masy poszczególnych organów roślinnych oraz wyraźną redukcję wielkości i liczby pędów bocznych. Przyrost plonu nasion łubinu białego na skutek zastosowania siewu punktowego i szerszej rozstawy rzędów był konsekwencją zwiększonej obsady strąków na roślinie i liczby nasion z rośliny oraz mniejszego udziału w plonie nasion słabo wykształconych (pośladu).Item Próba oceny technologii produkcji kukurydzy cukrowej z zastosowaniem kombajnowego zbioru kolb i ich mechanicznego odziarniania(IUNG-PIB, 2005) Niedziółka, Ignacy J.; Szymanek, MariuszDynamiczny wzrost powierzchni uprawy kukurydzy cukrowej na cele przetwórcze powoduje, że ręczny zbiór kolb zastępowany jest zbiorem kombajnowym. Zapewnia on uzyskanie większej wydajności pracy oraz zebranie kolb w optymalnym stadium dojrzałości, co jest szczególnie istotne w przypadku kukurydzy cukrowej. Wysokie wymagania jakościowe dotyczące również oddzielanego ziarna to rn.in.: gładka powierzchnia i jednakowa długość odciętych ziaren, brak uszkodzeń mechanicznych oraz małe straty masy i składników pokarmowych. Kolby kukurydzy cukrowej odmiany Candle zbierano kombajnem Bourgoin w stadium dojrzałości późnomlecznej, a następnie poddawano obróbce mechanicznej polegającej na odkoszulkowywaniu i odcinaniu ziarna. Ziarno odcinano na obcinarce przy zmiennej prędkości kątowej głowicy nożowej w zakresie 167,5 do 301,2 rad*s-1 oraz stałej prędkości liniowej podajnika kolb - 0,31 m*s-1. Jakość oddzielanego ziarna określano poprzez pomiar jego długości oraz ocenę stanu powierzchni cięcia. Dla celów porównawczych ziarno podzielono na trzy klasy długości: klasa I - powyżej 8 mm, klasa II - od 4 do 8 mm, klasa m - poniżej 4 mm. Ziarno z ubytkami masy zarodka kwalifikowano jako gorszej jakości. Przedstawione wyniki badań dotyczą nakładów pracy i energii ponoszonej w technologii produkcji kukurydzy cukrowej oraz jakości ziarna oddzielanego od rdzeni kolb. Nakłady pracy poniesione po kombajnowym zbiorze kolb były największe dla obróbki kolb (11,8 rbh*ha-1) i stanowiły 34% ogólnych nakładów oraz dla uprawy gleby (9,6 rbh*ha-1) - 28%. Natomiast nakłady energii mechanicznej ponoszone na uprawę gleby wynosiły 341 kWh*ha-1 (37% nakładów), a na zbiór kombajnowy kolb- 285 kWh· ha' (31% nakładów). Ze wzrostem prędkości głowicy nożowej zwiększył się udział ziarna klasy I o 26%, zaś zmniejszył się o 14% w klasie II i o II % w klasie III, natomiast udział ziarna gorszej jakości zmniejszył się w klasie I o 5% i w klasie II o 7%, a w klasie III nie zmienił się.Item Przydatność wskaźnika względnej zawartości chlorofilu do oceny stanu odżywienia kukurydzy azotem(IUNG-PIB, 2005) Machul, Marian; Jadczyszyn, TamaraW pracy przedstawiono wyniki badań nad zastosowaniem odczytów SPAD do oceny stanu odżywienia kukurydzy azotem. W badaniach uwzględniono dwa sposoby wysiewu nawozu azotowego: rzutowy i zlokalizowany oraz pięć dawek azotu: 25, 55, 85,115 i 145 kg N*ha-1, Począwszy od fazy wykształconego szóstego liścia do ukazywania się znamion w odstępach 7-1O-dniowych dokonywano pomiarów wartości SPAD, plonu suchej masy i zawartości azotu w suchej masie. Wyznaczono krytyczne zawartości azotu w suchej masie kukurydzy oraz obliczono wskaźnik stanu odżywienia roślin azotem (NNI). Kalibracji testu SPAD dla kukurydzy odmiany Costella dokonano z zastosowaniem wskaźnika stanu odżywienia azotem (NNI).Item Zastosowanie testu SPAD do ustalenia uzupełniającej dawki azotu dla kukurydzy(IUNG-PIB, 2005) Machul, MarianPrzedstawiono wyniki pięcioletnich badań nad przydatnością testu SPAD do określenia pogłównej dawki azotu dla kukurydzy. Stwierdzono zróżnicowanie odczytów SPAD w zależności od terminu pomiaru, nawożenia azotem i odmiany. Wskaźnik względnej zawartości chlorofilu wzrastał wraz z przebiegiem wegetacji i zwiększaniem dawki azotu. Uzyskano różne wartości SPAD w latach badań i miejscowościach co uniemożliwia dokonanie uniwersalnej kalibracji testu. W celu eliminacji zmienności odczytów dokonano standaryzacji wartości SPAD w stosunku do obiektu kontrolnego (N O). Standaryzacja eliminowała zmienność odmianową, nie ograniczała zmienności dla lat i miejscowości oraz fazy rozwojowej kukurydzy. Względne wartości SPAD mogą być przydatne dla warunków, w jakich zostały wyznaczone. Krytyczne wartości standaryzowanego SPAD wyznaczono dla względnego plonu ziarna 0,9. Określono wzrost względnej wartości SPAD pod wpływem zwiększenia nawożenia o 10 kg N*ha-1, co umożliwia wyliczenie dawki azotu potrzebnej do zastosowania w celu uzyskania optymalnego stanu odżywienia roślin.Item Wpływ wielkości dawki fosforu, rodzaju nawozu i sposobu nawożenia na plonowanie kukurydzy uprawianej na ziarno(IUNG-PIB, 2005) Kruczek, Andrzej; Szulc, PiotrDoświadczenie polowe przeprowadzono w Rolniczej Stacji Doświadczalnej w Swadzimiu w latach 2000-2003. Badano 4 dawki fosforu: 40, 70, 100 i 130 kg P2O5*ha-1; 2 rodzaje nawozu: superfosfat potrójny i fosforan amonu; 2 sposoby nawożenia: rzutowy i rzędowy (5 cm w bok i 5 cm poniżej nasion). Nawożenie startowe istotnie zwiększyło plon ziarna o 1,39 dt*ha-1 w stosunku do nawożenia rzutowego. Nawożenie startowe fosforanem amonu zwiększało plon ziarna o 2,67 dt*ha-1 w stosunku do nawożenia rzutowego. W przypadku superfosfatu sposób nawożenia nie wpływał na plon ziarna. Nawożenie rzędowe istotnie obniżyło zawartość wody w ziarnie (27,5%), w stosunku do nawożenia rzutowego (27,9%). Nie stwierdzono wpływu sposobu wysiewu nawozu, rodzaju nawozu i dawek fosforu na masę 1000 ziarn i liczbę ziarn w kolbie. Sposób nawożenia i rodzaj nawozu istotnie wpłynęły na liczbę kolb na 1m2.Item Wpływ nawożenia startowego nawozami azotowymi i nawozem wieloskładnikowym na tempo wschodów kukurydzy(IUNG-PIB, 2005) Kruczek, AndrzejNa podstawie 4-letnich badań oceniano wpływ sposobów nawożenia kukurydzy na dynamikę wschodów. Stosowano nawożenie: rzutowe na całą powierzchnię przed siewem nasion i rzędowe (startowe) jednocześnie z siewem nasion. Skuteczność sposobów nawożenia badano przy dawkach azotu wzrastających od 25 do 130 kg kg N*ha-1, stosując mocznik (46% N) i saletrę amonową (34% N) oraz nawóz wieloskładnikowy hydrofoska 21 (21% N, 8% P2O5, 11% K2O, 2% MgO). Stwierdzono, że zarówno wielkość dawki azotu, jak i rodzaj nawozu oraz sposób nawożenia nie wpływały na procent wschodów kukurydzy przez cały okres ich trwania. Występujące w poszczególnych latach i kolejnych dniach wschodów różnice w procencie wzeszłych roślin w zależności od sposobu nawożenia ulegały zatarciu w miarę postępu wegetacji. W konsekwencji ostateczna uzyskana obsada roślin po wschodach była równa zakładanej niemal w 100%, a żaden z badanych czynników jej nie różnicował. Zastosowanie mocznika w największej dawce 130 kg N*ha-1 istotnie obniżało obsadę roślin, po wschodach w stosunku do mniejszych dawek mocznika oraz największej dawki saletry amonowej i hydrofoski 21.Item Wpływ dawek azotu i sposobów stosowania nawozów azotowych i nawozu wieloskładnikowego na plonowanie kukurydzy(IUNG-PIB, 2005) Kruczek, AndrzejNa podstawie wyników badań prowadzonych w latach 2000-2003 oceniano wpływ sposobu nawożenia na plonowanie kukurydzy, Stosowano nawożenie: rzutowe na całą powierzchnię przed siewem nasion i rzędowe (startowe) jednocześnie z siewem nasion, Skuteczność sposobów nawożenia badano przy wzrastających dawkach azotu od 25 do 130 kg N*ha-1. Stosowano mocznik (46% N) i saletrę amonową (34% N) oraz nawóz wieloskładnikowy hydrofoska 21 (21% N, 8% P2O5, 11% K2O, 2% MgO). Stwierdzono, że rzędowy wysiew badanych nawozów zwiększał plony kukurydzy w porównaniu z nawożeniem rzutowym, niezależnie od warunków pogodowych w latach, dawek azotu i rodzaju nawozu. Istotny wzrost plonu ziarna uzyskano w latach, w których wilgotność gleby utrzymywała się na wystarczającym poziomie, Sposób nawożenia i rodzaj nawozu nie wpływały na liczbę kolb na I m', masę 1000 ziarn i liczbę ziarn w kolbie.Item Reakcja odmian kukurydzy na sposób nawożenia dwuskładnikowym nawozem NP w zależności od terminu siewu(IUNG-PIB, 2005) Kruczek, AndrzejDoświadczenie polowe przeprowadzono w latach 2000-2003 w Zakładzie Doświadczalno-Dydaktycznym w Swadzimiu koło Poznania. Jego celem było określenie wpływu sposobu nawożenia kukurydzy fosforanem amonu na plon ziarna i jego strukturę oraz wilgotność ziarna. Stosowano dwa sposoby nawożenia: rzutowo na całą powierzchnię przed siewem nasion i rzędowo (startowo) jednocześnie z siewem nasion. Skuteczność sposobów nawożenia badano w trzech terminach siewu i na trzech odmianach o różnej wczesności. Rzędowa aplikacja fosforanu amonu zwiększała istotnie plon ziarna w porównaniu z nawożeniem rzutowym, niezależnie od warunków pogodowych i zawartości fosforu w glebie. Wzrost plonu ziarna pod wpływem nawożenia rzędowego stwierdzono we wszystkich terminach siewu. Wynosił on 3,19 dt*ha-1 przy siewie kukurydzy 12 kwietnia, 2,12 dt*ha-1 przy siewie 26 kwietnia i 2,65 dt*ha-1 przy siewie 10 maja. Nawożenie rzędowe zwiększało liczbę kolb kukurydzy na jednostce powierzchni w stosunku do nawożenia rzutowego.Item Wykorzystanie benzenu jako jedynego źródła węgla w wiązaniu wolnego azotu przez bakterie z rodzaju Azospirillum i Pseudomonas stutzeri(IUNG-PIB, 2005) Król, Maria J.; Perzyński, AndrzejSzczepy bakterii Azospirillum spp. i Pseudomonas stutzeri były izolowane wcześniej z endoryzosfery jęczmienia (Hordeum sativum), kukurydzy (Zea mays), uprawianych na różnych glebach i z wydmuchrzycy piaskowej (Elymus arenarius) rosnącej na piaskach wybrzeża Bałtyku (Sobieszewo i Świnoujście). Szczepy te były zdolne do degradacji benzenu. Wiązanie azotu przez szczepy Azospirillum spp. i Pseudomonas stutzeri (głodzone), wyrażone redukcją acetylenu, było badane w pożywce bezazotowej z benzenem jako jedynym źródłem węgla w czasie 168 godzin. Najwyższą aktywność nitrogenazy Azospirillum spp. stwierdzono od 24 h do 48 h, gdy wahała się od 108,19 nM do 109,71 nM C2H4·h-1·cm-3 fazy gazowej. Najwyższą aktywność nitrogenazy Pseudomonas stutzeri stwierdzono po 168 h, wynosiła ona około 83,8 nM C2H4·h-1·cm-3.