Pamiętnik Puławski: prace Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa, z. 140

Permanent URI for this collection

https://bc.iung.pl/handle/123456789/1423

Browse

Now showing 1 - 20 of 30

Genetyczne determinanty enzymów zaangażowanych w wykorzystanie WWA jako substratu pierwotnego podczas wiązania N2 przez bakterie z rodzaju Pseudomonas
(IUNG-PIB, 2005) Król, Maria J.; Wielbo, Jerzy; Zielewicz-Dukowska, Julita
Przebadano 12 szczepów Pseudomonas stutzeri oraz 6 szczepów Pseudomonas spp. pod kątem obecności genów kodujących dioksygenazę 2,3-katecholową (C 2,3-DO), dioksygenazę naftalenową (NDO) oraz nitrogenazę. Hybrydyzacja do kolonii, amplifikacja PCR oraz weryfikacja amplifikacji metodą dot-blot i hybrydyzacji wykazała, że większość badanych szczepów Pseudomonas stutzeri posiadała gen dla C 2,3-DO, a w większości izolatów Pseudomonas spp. zidentyfikowano gen dla NDO. We wszystkich badanych szczepach potwierdzono obecność genu dla nitrogenazy. Otrzymane wyniki są zgodne z wcześniejszymi obserwacjami, że badane szczepy są zdolne do prowadzenia redukcji azotu cząsteczkowego używając WWA jako substratu pierwotnego.
Modelowanie kosztów produkcji kiszonki z kukurydzy
(IUNG-PIB, 2005) Hołaj, Jacek; Machul, Marian
Kiszonka z kukurydzy stanowi podstawową paszę w żywieniu przeżuwaczy. W warunkach gospodarki rynkowej istotne jest poznanie nie tylko kosztów uprawy, ale i sporządzania kiszonki. Analizie poddano kukurydzę średniowczesną o plonie świeżej masy 490 dt*ha-1 i średniopóźną o plonie 520 dt*ha-1. Założono również, że kukurydza na kiszonkę będzie uprawiana na trzech powierzchniach: 2, 10 i 50 ha i przy dwóch rodzajach nawożenia: NPK i NPK z wapnowaniem. W opracowaniu wykorzystano komputerowy model gospodarstwa. Dane wejściowe do modelu stanowiły karty technologiczne produkcji kukurydzy na kiszonkę dla podanych plonów, powierzchni i rodzajów nawożenia oraz baza danych z danymi eksploatacyjnymi i cenami środków produkcji obowiązującymi w 2004 r. Uzyskane wyniki wykazały, że koszty materiałów i usług mają największy udział w kosztach bezpośrednich produkcji kukurydzy na kiszonkę. Koszty materiałów można obniżyć poprzez zastąpienie drogich, importowanych nasion tańszymi produkcji krajowej. Zakup drogich i specjalistycznych maszyn i rezygnacja z usług jest ekonomicznie uzasadniona tylko w przypadku dużych areałów, a realizacja inwestycji musi być poprzedzona rachunkiem ekonomicznym gospodarstwa w perspektywie kilku lat. W kosztach produkcji kukurydzy na kiszonkę duży udział mają koszty zbioru.
Ocena wartości siewnej nasion kukurydzy w sześcioletnim okresie przechowywania
(IUNG-PIB, 2005) Sulewska, Hanna; Jazic, Przemysław; Ptaszyńska, Grażyna
Doświadczenie przeprowadzono w latach 1995-2001 w KURiR AR w Poznaniu. Oceniano zdolność kiełkowania przechowywanych nasion kukurydzy w trzech testach: ciepłym, zimnym oraz polowym. W badaniach uwzględniono 8 odmian: Milpa, Kosmo, Aladin, LG 2190, LG 2242, LG 2250, Alarik i Anjou 207. Materiał siewny przechowywano przez sześć lat w ogrzewanej hali w temperaturze 18-20°C. Nasiona testowanych odmian wyraźnie różniły się tempem utraty zdolności kiełkowania w sześcioletnim okresie przechowywania. Najlepiej przechowywało się ziarno siewne odmiany Argos, które po upływie czterech lat kiełkowało w polu na poziomie 98%, a po pięciu - 56%. Czteroletni okres magazynowania nasion sześciu spośród ośmiu badanych odmian nie powodował istotnej obniżki zdolności kiełkowania, która w teście polowym wahała się od 84,5% do 97%, odpowiednio dla odmian Alarik i Argos. Nasiona odmian Kosmo i Milpa znacznie szybciej niż pozostałe traciły zdolność kiełkowania. Zdolność kiełkowania oceniana w teście ciepłym była silnie skorelowana z polową zdolnością kiełkowania. Uzyskane wyniki wskazują, że test zimny jest testem ostrzejszym niż polowa zdolność kiełkowania i test ciepły.
Particulate organic matter and microbial biomass c contents in soils with different mechanical structure
(IUNG-PIB, 2005) Gajda, Anna; Martyniuk, Stefan
The studies were based on a long-term microplot experiment located at Pulawy Experimental Station ofthe Institute ofSoil Science and Plant Cultivation - National Research Institute (IUNG-PIB). There were 18 of 1.5 m2 experimental microplots (1.0 m x 1.5 m, and depth 1.5 m) filled at the bottom with silt loam as a bed rock, and at the top with: 1 - black earth, 2 - alluvial soil, 3 -Ioess, 4 -light loam, 5 -light loamy sand underlaid with clay loam, 6 -light loamy sand underlaid with slightly loamy sand. The aim was to compare the partieulate organie matter (POM) quantities and microbial biomass C contents in soils with different mechanical structure. The obtained results showed a significant correlation coefficient (R = 0.883, a = 0.05) between soil organic matter (SOM) and particulate organic matter (POM) contents. However, in our studies this relationship seems not to be a clear-cut one. For example, the highest amount of POM (5.5 g per kg of soil) was detected in the alluvial soil, which contained significantly less SOM than the black earth. AIso, the coarse-textured soils contained almost the same amount of POM (2 g per kg of soil) as the light loam substantially richer in SOM and the silt-clay fraction. Moreover, the POM fraction expressed as the percentage of SOM was lowest (16.3%) in the black earth (richest in SOM) and highest (26.0%) in the loess soi!. More interestingly, the two coarse-textured soils (light loamy sands) with low contents of SOM had also almost as high percentages (24-25%) of the POM fraction in their SOM as the loess soi!. Microbial biomass expressed as a percentage of biomass C in the total amount of soil organic C content was highest in the black earth and lowest in the light loamy sand and it comprised 2.4-3.2% of the total amount of organic C in all tested soiI types.
Plonowanie i wartość pokarmowa mieszanek lucerny z kupkówką pospolitą i esparcetą w warunkach różnych systemów wypasania
(IUNG-PIB, 2005) Gaweł, Eliza
W literaturze krajowej brak jest wyników badań nad porównaniem systemów wypasania mieszanek z lucerną. Doświadczenie pastwiskowe realizowano w latach 2001-2004 w RZD IUNG Grabów. Celem badań było określenie wpływu krótko- i długotrwałego wypasu mieszanek lucerny z kupkówką pospolitą i esparcetą na plonowanie, wykorzystanie pastwiska, skład chemiczny, wartość pokarmową i trwałość roślin lucerny w warunkach wypasania krów. Pierwszym badanym czynnikiem był system wypasania: krótkotrwały (1-2 dni wypasania i 30 dni odrastania) i długotrwały (7-8 dni wypasania i 23-24 dni odrastania). Drugim czynnikiem były mieszanki - lucerny (50%) (indywidualnie każda odmiana: Kometa, Luzelle, Legend) z kupkówką pospolitą (50%) oraz lucerny (40%) (indywidualnie każda odmiana: Kometa, Luzelle, Legend) z kupkówką pospolitą (50%) i esparcetą(IO%). Wypas odrostu wiosennego rozpoczynano po osiągnięciu przez łan mieszanek wysokości 35 cm. Następne wypasy realizowano zgodnie ze schematem doświadczenia. Plon oszacowano na podstawie próbek materiału roślinnego z II ml z poletka. Niedojady koszono, ważono i usuwano z pastwiska po każdym wypasie. Wypas krótkotrwały (1-2 dni wyjadania i 30 dni odrastania) okazał się korzystniejszy dla plonu zielonej i suchej masy mieszanek oraz trwałości lucerny niż wypas długotrwały (7-8 dni wyjadania i 23-24 dni odrastania). Najwyższym poziomem plonów zielonej i suchej masy wyróżniały się mieszanki z odmianami lucerny Luzelle i Legend. Współczynnik wykorzystania pastwiska w systemie wypasu krótko- i długotrwałego był zbliżony. W warunkach wypasu długotrwałego paszę wyróżniała większa zawartość składników pokarmowych niż przy wypasie krótkotrwałym. Wartość energetyczna mieszanek lucerny z kupkówką pospolitą oraz z kupkówką pospolitą i esparcetą wyrażona w JPM była zbliżona. Mieszanki w drugim roku użytkowania cechowała większa wartość białkowa niż w pierwszym.
Próba oceny technologii produkcji kukurydzy cukrowej z zastosowaniem kombajnowego zbioru kolb i ich mechanicznego odziarniania
(IUNG-PIB, 2005) Niedziółka, Ignacy J.; Szymanek, Mariusz
Dynamiczny wzrost powierzchni uprawy kukurydzy cukrowej na cele przetwórcze powoduje, że ręczny zbiór kolb zastępowany jest zbiorem kombajnowym. Zapewnia on uzyskanie większej wydajności pracy oraz zebranie kolb w optymalnym stadium dojrzałości, co jest szczególnie istotne w przypadku kukurydzy cukrowej. Wysokie wymagania jakościowe dotyczące również oddzielanego ziarna to rn.in.: gładka powierzchnia i jednakowa długość odciętych ziaren, brak uszkodzeń mechanicznych oraz małe straty masy i składników pokarmowych. Kolby kukurydzy cukrowej odmiany Candle zbierano kombajnem Bourgoin w stadium dojrzałości późnomlecznej, a następnie poddawano obróbce mechanicznej polegającej na odkoszulkowywaniu i odcinaniu ziarna. Ziarno odcinano na obcinarce przy zmiennej prędkości kątowej głowicy nożowej w zakresie 167,5 do 301,2 rad*s-1 oraz stałej prędkości liniowej podajnika kolb - 0,31 m*s-1. Jakość oddzielanego ziarna określano poprzez pomiar jego długości oraz ocenę stanu powierzchni cięcia. Dla celów porównawczych ziarno podzielono na trzy klasy długości: klasa I - powyżej 8 mm, klasa II - od 4 do 8 mm, klasa m - poniżej 4 mm. Ziarno z ubytkami masy zarodka kwalifikowano jako gorszej jakości. Przedstawione wyniki badań dotyczą nakładów pracy i energii ponoszonej w technologii produkcji kukurydzy cukrowej oraz jakości ziarna oddzielanego od rdzeni kolb. Nakłady pracy poniesione po kombajnowym zbiorze kolb były największe dla obróbki kolb (11,8 rbh*ha-1) i stanowiły 34% ogólnych nakładów oraz dla uprawy gleby (9,6 rbh*ha-1) - 28%. Natomiast nakłady energii mechanicznej ponoszone na uprawę gleby wynosiły 341 kWh*ha-1 (37% nakładów), a na zbiór kombajnowy kolb- 285 kWh· ha' (31% nakładów). Ze wzrostem prędkości głowicy nożowej zwiększył się udział ziarna klasy I o 26%, zaś zmniejszył się o 14% w klasie II i o II % w klasie III, natomiast udział ziarna gorszej jakości zmniejszył się w klasie I o 5% i w klasie II o 7%, a w klasie III nie zmienił się.
Przegląd prac nad Festulolium braunii (K. Richter) A. Camus
(IUNG-PIB, 2005) Borowiecki, Jerzy
W artykule przeglądowym omówiono wyniki badań nad Festulo/ium braunii (K. Richter) A. Camus otrzymanego ze skrzyżowania tetraploidalnych mieszańców Lolium multiflorum i Festuca pratensis. Wybrane prace dotyczyły głównie polskich odmian festulolium - Felopa i Sulino. Wskazują one na duży potencjał plonowania tego gatunku trawy, zwłaszcza w pierwszym roku użytkowania. Festulolium może być wykorzystywane do produkcji pasz jako czysty zasiew, w mieszankach z roślinami motylkowatymi, szczególnie z koniczyną czerwoną, a także w mieszankach trawiastych. Największą zawartość białka ogólnego i najlepszą strawność masy roślinnej osiąga się wykonując zbiór festulolium przed kłoszeniem. Pod względem jakościowym festulolium jest lepszym komponentem do mieszanek z roślinami motylkowatymi niż kostrzewa łąkowa. Dobrą jakość porostu uzyskuje się w mieszance z kupkówką w dwuletnim użytkowaniu. W podsumowaniu artykułu podano sugestie dalszych badań w zakresie hodowli i wykorzystania festulolium w produkcji pasz.
Przydatność wskaźnika względnej zawartości chlorofilu do oceny stanu odżywienia kukurydzy azotem
(IUNG-PIB, 2005) Machul, Marian; Jadczyszyn, Tamara
W pracy przedstawiono wyniki badań nad zastosowaniem odczytów SPAD do oceny stanu odżywienia kukurydzy azotem. W badaniach uwzględniono dwa sposoby wysiewu nawozu azotowego: rzutowy i zlokalizowany oraz pięć dawek azotu: 25, 55, 85,115 i 145 kg N*ha-1, Począwszy od fazy wykształconego szóstego liścia do ukazywania się znamion w odstępach 7-1O-dniowych dokonywano pomiarów wartości SPAD, plonu suchej masy i zawartości azotu w suchej masie. Wyznaczono krytyczne zawartości azotu w suchej masie kukurydzy oraz obliczono wskaźnik stanu odżywienia roślin azotem (NNI). Kalibracji testu SPAD dla kukurydzy odmiany Costella dokonano z zastosowaniem wskaźnika stanu odżywienia azotem (NNI).
Reakcja kukurydzy uprawianej na ziarno na stosowanie preparatów mikrobiologicznych
(IUNG-PIB, 2005) Sulewska, Hanna; Ptaszyńska, Grażyna
Doświadczenie przeprowadzono w ZDD Swadzim AR w Poznaniu w latach 2000-2003 jako 2-czynnikowe, założone w układzie split-plot w 4 powtórzeniach polowych, z odmianą Felicja. Badano wpływ preparatów mikrobiologicznych (EM l, Phylazonit M oraz BactofiI A) w warunkach zróżnicowanego nawożenia azotem (0,30,60,90 kg N*ha-1) na plon ziarna kukurydzy. Wykazano, że użycie preparatu BactofiI A powodowało istotny spadek plonu ziarna, obserwowany przy każdej dawce nawożenia azotem. Zastosowanie preparatów EMl i Phylazonit M powodowało wzrost plonu niezależnie od zastosowanej dawki nawożenia, ale różnice nie były istotne statystycznie. Jedynie po zastosowaniu preparatu EMl uzyskano prostoliniowy przyrost plonu ziarna przy wzrastających dawkach azotu na hektar. Wszystkie badane preparaty powodowały wzrost wilgotności ziarna przy zbiorze, co świadczy o tendencji do wydłużania okresu wegetacji roślin. W przypadku preparatu Phylazonit M zmiany nie były istotne statystycznie. Liczba ziarn w kolbie wzrastała nieistotnie po zastosowaniu wszystkich preparatów. Jedynie w obiektach z użyciem EMl uzyskano istotnie większą masę tysiąca ziarn w stosunku do kontroli. Dwa pozostałe preparaty nie wpływały istotnie na tę cechę z tendencją do obniżania jej wartości. Również liczba kolb na l m' zmieniała się nieistotnie i niezależnie od stosowanych preparatów.
Reakcja odmian kukurydzy na sposób nawożenia dwuskładnikowym nawozem NP w zależności od terminu siewu
(IUNG-PIB, 2005) Kruczek, Andrzej
Doświadczenie polowe przeprowadzono w latach 2000-2003 w Zakładzie Doświadczalno-Dydaktycznym w Swadzimiu koło Poznania. Jego celem było określenie wpływu sposobu nawożenia kukurydzy fosforanem amonu na plon ziarna i jego strukturę oraz wilgotność ziarna. Stosowano dwa sposoby nawożenia: rzutowo na całą powierzchnię przed siewem nasion i rzędowo (startowo) jednocześnie z siewem nasion. Skuteczność sposobów nawożenia badano w trzech terminach siewu i na trzech odmianach o różnej wczesności. Rzędowa aplikacja fosforanu amonu zwiększała istotnie plon ziarna w porównaniu z nawożeniem rzutowym, niezależnie od warunków pogodowych i zawartości fosforu w glebie. Wzrost plonu ziarna pod wpływem nawożenia rzędowego stwierdzono we wszystkich terminach siewu. Wynosił on 3,19 dt*ha-1 przy siewie kukurydzy 12 kwietnia, 2,12 dt*ha-1 przy siewie 26 kwietnia i 2,65 dt*ha-1 przy siewie 10 maja. Nawożenie rzędowe zwiększało liczbę kolb kukurydzy na jednostce powierzchni w stosunku do nawożenia rzutowego.
Skuteczność zlokalizowanego nawożenia PKMg zbóż w systemie uprawy zerowej
(IUNG-PIB, 2005) Stanisławska-Glubiak, Ewa; Korzeniowska, Jolanta; Kaus, Adam
Przeprowadzono 3-letnie badania, oparte na ścisłych doświadczeniach polowych, dotyczące nawożenia zbóż wieloskładnikowym nawozem PKMg w zerowym systemie uprawy roli. Dotychczas nie ma bowiem jakichkolwiek zaleceń nawozowych dla tej metody uprawowej, która, jak się przewiduje, w przyszłości będzie stosowana na większej powierzchni niż obecnie. Celem pracy było porównanie efektów nawożenia zlokalizowanego (rzędowo-wgłębnego) z tradycyjnie stosowanym nawożeniem rzutowym. Stwierdzono niezadowalające efekty nawożenia zlokalizowanego zbóż w porównaniu z rzutowym przy średniej zasobności gleby w fosfor, potas i magnez, jak również zależność tych efektów od warunków pogodowych. Przy rzędowo-wgłębnym stosowaniu nawozu zmniejszenie dawki do poziomu 2/3 w stosunku do dawki pełnej, zalecanej przy stosowaniu rzutowym, na ogół nie powodowało obniżenia poziomu plonów zbóż oraz pogorszenia jakości ziarna. Dotyczy to głównie owsa i jęczmienia jarego, a w mniejszym stopniu pszenicy ozimej.
Ważniejsze elementy technologii produkcji wpływające na poziom plonowania pszenicy ozimej oraz ich zmiana w Ujęciu długookresowym
(IUNG-PIB, 2005) Harasim, Adam; Matyka, Mariusz
W latach 1980-2004 w RZD Błonie-Topola przeprowadzono badania nad wpływem wybranych 14 czynników (siedliskowych, agrotechnicznych i organizacyjnych) na plonowanie pszenicy ozimej w zasiewach produkcyjnych. Przedstawiono również trendy plonu ziarna, wartości przedplonów, poziomów nawożenia NPK, udziału zbóż w zasiewach i pracochłonności produkcji. Stwierdzono, że spośród badanych czynników na plonowanie pszenicy istotnie niekorzystnie wpływały większe od przeciętnych opady w okresie wiosenno-letnim (IV-VII) oraz opóźnianie terminu siewu i wysiewanie zbyt dużej ilości nasion. Zmiana warunków gospodarowania (pogorszenie relacji między cenami środków produkcji a cenami ziemiopłodów, likwidacja produkcji zwierzęcej, ograniczenie zatrudnienia, wzrost udziału zbóż w zasiewach) spowodowała wystąpienie tendencji do pogarszania się wartości stanowisk (przedplonów) i obniżania poziomu nawożenia mineralnego fosforem i potasem. Jednak dzięki zwiększonym dawkom azotu i poprawnym innym elementom technologii (dobór odmian, ochrona roślin) było możliwe osiąganie zadowalających i dość stabilnych plonów pszenicy ozimej.
Wpływ chemicznych dodatków na skład chemiczny, jakość i tlenową trwałość kiszonki z całych roślin kukurydzy
(IUNG-PIB, 2005) Bodarski, Rafał; Wertelecki, Tomasz; Kowalik, Tomasz
Materiał badawczy stanowiły całe rośliny kukurydzy (Mona, FAO 250), które zakiszono na skalę laboratoryjną (3,5 dm3 mikrosilosy) bez dodatku (gr. kontrolna) oraz z dodatkiem preparatu chemicznego o charakterze zakwaszacza - Neubacid Sil-P Liquid i inhibitora tlenowego rozwoju mikroorganizmów - Neubacid Sil-C Liquid. Oba konserwant y stosowano osobno w ilości 0,3% w stosunku do zakiszanej masy. Dla każdego zabiegu wykonano trzy powtórzenia (trzy osobne kiszonki w każdej grupie). W kiszonkach określono wskaźniki jakości: zawartość kwasów - mlekowego, octowego i masłowego, azotu amoniakalnego, pH oraz oznaczono podstawowy skład chemiczny, poszerzony o frakcje NDF i ADF. Następnie wyliczono straty suchej masy i białka ogólnego w trakcie procesu zakiszania oraz oceniono stabilność tlenową uzyskanych kiszonek na podstawie 7-dniowego testu temperatury w warunkach natleniania. Dodatkowo po 7 dniach napowietrzania powtórnie oceniono jakość kiszonek, aby zweryfikować zarejestrowane w teście temperaturowym niekorzystne procesy tlenowego rozkładu materii organicznej. Kukurydza zakiszona z udziałem obu dodatków chemicznych w porównaniu z kukurydzą z grupy kontrolnej zawierała mniej węglowodanów strukturalnych, a więcej związków bezazotowych wyciągowych. Straty suchej masy i białka w czasie kiszenia tych pasz były istotnie mniejsze niż przy sporządzaniu kiszonki w sposób konwencjonalny. Jakość porównywanych kiszonek była podobna, z wyjątkiem liczby amoniakalnej, niższej w kiszonkach z badanymi dodatkami. Kukurydza zakiszona z inhibitorem tlenowego rozwoju mikroorganizmów była wyraźnie mniej podatna na wtórną fermentację tlenową niż kiszonka z zakwaszaczem i bez dodatków.
Wpływ dawek azotu i sposobów stosowania nawozów azotowych i nawozu wieloskładnikowego na plonowanie kukurydzy
(IUNG-PIB, 2005) Kruczek, Andrzej
Na podstawie wyników badań prowadzonych w latach 2000-2003 oceniano wpływ sposobu nawożenia na plonowanie kukurydzy, Stosowano nawożenie: rzutowe na całą powierzchnię przed siewem nasion i rzędowe (startowe) jednocześnie z siewem nasion, Skuteczność sposobów nawożenia badano przy wzrastających dawkach azotu od 25 do 130 kg N*ha-1. Stosowano mocznik (46% N) i saletrę amonową (34% N) oraz nawóz wieloskładnikowy hydrofoska 21 (21% N, 8% P2O5, 11% K2O, 2% MgO). Stwierdzono, że rzędowy wysiew badanych nawozów zwiększał plony kukurydzy w porównaniu z nawożeniem rzutowym, niezależnie od warunków pogodowych w latach, dawek azotu i rodzaju nawozu. Istotny wzrost plonu ziarna uzyskano w latach, w których wilgotność gleby utrzymywała się na wystarczającym poziomie, Sposób nawożenia i rodzaj nawozu nie wpływały na liczbę kolb na I m', masę 1000 ziarn i liczbę ziarn w kolbie.
Wpływ intensywności technologii na efektywność produkcji roślinnej
(IUNG-PIB, 2005) Krasowicz, Stanisław; Nowacki, Wojciech
Intensywność technologii produkcji roślinnej wywiera wpływ na efektywność ekonomiczną. Poziom zużycia środków produkcji, takich jak: nawozy, środki ochrony roślin, nasiona (sadzeniaki), decyduje zarówno o wielkości uzyskanego plonu i jego wartości, jak też o kosztach bezpośrednich. W opracowaniu przedstawiono na przykładzie wybranych technologii lub ich elementów wpływ intensywności produkcji na efekty ekonomiczne. Jako kryterium efektywności przyjęto wielkość nadwyżki bezpośredniej: na 1 ha, na 1 roboczogodzinę i 1 zł poniesionych kosztów bezpośrednich. Stwierdzono, że na efektywność produkcji większy wpływ mają zmiany cen i ich relacje niż różnice w poziomie zużycia środków produkcji wynikające ze specyfiki technologii.
Wpływ nawożenia azotem i antywylegaczy na plon i jakość ziarna pszenicy ozimej
(IUNG-PIB, 2005) Cacak- Pietrzak, Grażyna; Ceglińska, Alicja; Sułek, Alicja
Materiał doświadczalny stanowiło ziarno pszenicy ozimej odmiany Rysa uzyskane z doświadczenia polowego prowadzonego w latach 2001-2003 w ODR w Kalsku. Badano wpływ nawożenia azotem (90, 120 i 150 kg N*ha-1) i antywylegaczy (Bercema, Cerone, Bercema + Cerone ) na plon, cechy fizyczne i jakościowe ziarna. Plon, masa 1000 ziarn, gęstość w stanie usypowym, celność, szklistość, zawartość popiołu, zawartość białka ogółem, zawartość i jakość glutenu oraz liczba opadania zależały istotnie od roku zbioru. Wraz ze wzrostem poziomu nawożenia azotem wzrastała szklistość ziarna, ogólna zawartość białka i glutenu. Zastosowane antywylegacze nie miały wpływu na żadną z badanych cech.
Wpływ nawożenia startowego nawozami azotowymi i nawozem wieloskładnikowym na tempo wschodów kukurydzy
(IUNG-PIB, 2005) Kruczek, Andrzej
Na podstawie 4-letnich badań oceniano wpływ sposobów nawożenia kukurydzy na dynamikę wschodów. Stosowano nawożenie: rzutowe na całą powierzchnię przed siewem nasion i rzędowe (startowe) jednocześnie z siewem nasion. Skuteczność sposobów nawożenia badano przy dawkach azotu wzrastających od 25 do 130 kg kg N*ha-1, stosując mocznik (46% N) i saletrę amonową (34% N) oraz nawóz wieloskładnikowy hydrofoska 21 (21% N, 8% P2O5, 11% K2O, 2% MgO). Stwierdzono, że zarówno wielkość dawki azotu, jak i rodzaj nawozu oraz sposób nawożenia nie wpływały na procent wschodów kukurydzy przez cały okres ich trwania. Występujące w poszczególnych latach i kolejnych dniach wschodów różnice w procencie wzeszłych roślin w zależności od sposobu nawożenia ulegały zatarciu w miarę postępu wegetacji. W konsekwencji ostateczna uzyskana obsada roślin po wschodach była równa zakładanej niemal w 100%, a żaden z badanych czynników jej nie różnicował. Zastosowanie mocznika w największej dawce 130 kg N*ha-1 istotnie obniżało obsadę roślin, po wschodach w stosunku do mniejszych dawek mocznika oraz największej dawki saletry amonowej i hydrofoski 21.
Wpływ sposobu siewu i rozstawy rzędów na wzrost, rozwój i plonowanie zdeterminowanej formy łubinu białego
(IUNG-PIB, 2005) Podleśny, Janusz
Nowe odmiany łubinu białego, o zdeterminowanym typie wzrostu, mają inny pokrój, produkują mniejszą biomasę w okresie wegetacji oraz wykazują inny rytm wzrostu i rozwoju niż odmiany tradycyjne. Można przypuszczać, że mają one także inne wymagania dotyczące struktury przestrzennej łanu, określanej przez zagęszczenie roślin w łanie, rozstawę rzędów oraz odległość roślin w rzędzie. Również zastosowanie precyzyjnego siewu punktowego gwarantującego dużą równomierność rozmieszczenia roślin w łanie może mieć wpływ na wzajemną konkurencję roślin o światło, wodę i składniki pokarmowe, Celem podjętych badań było określenie wpływu sposobu siewu oraz rozmieszczenia roślin na jednostce powierzchni na wzrost, rozwój oraz kształtowanie cech plonotwórczych samokończącego genotypu łubinu białego odmiany Katon. Badania prowadzono w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym w Grabowie w latach 2001-2003. Pierwszym czynnikiem była rozstawa rzędów: szeroka - 0,35 m i wąska - 0,25 m, a drugim czynnikiem sposób siewu: punktowy i niepunktowy. Sposób rozmieszczenia roślin na jednostce powierzchni wpływał istotnie na kształtowanie cech morfologicznych łubinu białego. Rośliny uprawiane w szerszej rozstawie rzędów bądź wyrosłe z nasion wysiewanych niepunktowo charakteryzowała między innymi większa wysokość i mniejsza powierzchnia liści. Szerokość rozstawy rzędów i sposób siewu modyfikowały dynamikę gromadzenia masy łubinu białego. Zwiększenie szerokości międzyrzędzi z 0,25 do 0,35 m powodowało zmniejszenie plonu masy poszczególnych organów roślinnych oraz wyraźną redukcję wielkości i liczby pędów bocznych. Przyrost plonu nasion łubinu białego na skutek zastosowania siewu punktowego i szerszej rozstawy rzędów był konsekwencją zwiększonej obsady strąków na roślinie i liczby nasion z rośliny oraz mniejszego udziału w plonie nasion słabo wykształconych (pośladu).
Wpływ światła laserowego na niektóre procesy biochemiczne i fizjologiczne w ziarnie i roślinach kukurydzy (Zea mays L.)
(IUNG-PIB, 2005) Podleśny, Janusz; Stochmal, Anna
Doświadczenia przeprowadzono w Zakładzie Uprawy Roślin Pastewnych IUNG w Puławach. Analizy laboratoryjne nasion i siewek roślin przeprowadzono w Zakładzie Biochemii i Jakości Plonów IUNG w Puławach i Zakładzie Fizyki Doświadczalnej UMCS w Lublinie. Naświetlania nasion dokonano w Katedrze Fizyki AR w Lublinie, wykorzystując urządzenie do przedsiewnej obróbki nasion promieniowaniem laserowym. Czynnikiem I rzędu był mieszaniec kukurydzy - Festina (FAO 220) i Natascha (FAO 250), natomiast czynnikiem II rzędu - dawka promieniowania laserowego: DO - brak naświetlania, D3 - trzykrotne naświetlanie, D5 - pięciokrotne naświetlanie nasion. Dawka pojedynczej ekspozycji wynosiła 4.10-3 Jcm-2*s-1. Traktowanie nasion promieniami laserowymi zwiększało istotnie aktywność enzymów amylolitycznych w nasionach badanych mieszańców kukurydzy. Największe zróżnicowanie aktywności enzymatycznej w nasionach naświetlanych i nie naświetlanych stwierdzono po upływie 96 godzin od wysiewu. Dynamika zmian aktywności tych enzymów w nasionach obydwu badanych mieszańców kukurydzy była podobna. Jednak napromieniowane nasiona obydwu odmian kukurydzy uzyskiwały większą masę w okresie pęcznienia niż nasiona nie napromieniowane. Konsekwencją tego było wcześniejsze i bardziej równomierne ich kiełkowanie. Wystąpiło istotne zwiększenie liczby wolnych rodników w nasionach traktowanych promieniami laserowymi. Nie stwierdzono natomiast zwiększenia koncentracji wolnych rodników w poszczególnych organach roślin wyrosłych z nasion naświetlanych w porównaniu z kontrolą. Przedsiewna stymulacja laserowa nasion wpływała również dodatnio na wzrost i rozwój siewek z nich wyrosłych. Siewki kukurydzy wyrosłe z nasion napromieniowanych osiągały w kolejnych terminach pomiaru istotnie większą długość kiełka i korzeni w porównaniu z siewkami wyrosłymi z nasion nie naświetlanych.
Wpływ systemów uprawy kukurydzy w monokulturze na stan zachwaszczenia łanu
(IUNG-PIB, 2005) Rola, Henryk; Sekutowski, Tomasz; Gierczyk, Tomasz
Badania prowadzono w latach 2001-2004. Zlokalizowane zostały na dwóch glebach (płowej klasy IVb, kompleksu 5 - żytniego dobrego, oraz czarnej ziemi klasy II, kompleksu 2 - pszennego dobrego). Obserwację zmian zachodzących w zbiorowisku chwastów wykonywano w obiektach kontrolnych. Stan i stopień zachwaszczenia oceniano na początku wegetacji metodą ilościową podając gatunek i liczbę chwastów w szt.*m-2. Doświadczenia polowe podzielono na dwie części różniące się systemami uprawy: tradycyjnym i uproszczonym. Na glebie należącej do kompleksu pszennego dobrego, uprawianej systemem tradycyjnym w monokulturze kukurydzy znacznie zwiększyły swój udział w stosunku do stanu wyjściowego tylko dwa gatunki: Chenopodium album i Thlaspi arvense. Na stanowisku z uprawą uproszczoną stwierdzono zwiększenie liczebności: Echinochloa crus-galli, Chenopodium a/bum, Capsella bursa-pastoris i Galium aparine. Natomiast na kompleksie żytnim dobrym, w kukurydzy uprawianej w monokulturze, przy uprawie tradycyjnej znacznie zwiększyły swój udział w zbiorowisku tylko Chenopodium a/bum i Viola arvensis. W przypadku stanowiska, gdzie zastosowano uprawę uproszczoną stwierdzono dominację trzech gatunków: Echinochloa crus-galli, Viola arvensis i Brassica napus. Uproszczenia w uprawie oraz trzyletnia monokultura doprowadziły do pojawienia się w zbiorowisku nowych taksonów, takich jak: Solanum nigrum, Anthemis arvensis, Veronica persica, Geranium pusillum i Papaver rhoeas.

Browse

Browsing Pamiętnik Puławski: prace Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa, z. 140 by Title

Results Per Page

Sort Options