Przedstawiono wyniki badań prowadzonych w latach 1973-2002 nad wpływem chlorotoluronu na plonowanie oraz jakość ziarna odmian pszenicy ozimej. Doświadczenia polowe prowadzono w rejonie Wrocławia, na czarnych ziemiach wrocławskich. Przebadano 42 odmiany oznaczając: plon, masę tysiąca ziarn oraz zdolność kiełkowania. Ponadto ziarno poddano analizom chemicznym określając: zawartość białka oraz jego skład aminokwasowy, zawartość makro- i mikroelementów oraz pozostałości chlorotoluronu.
Chlorotoluron nie wpływał ujemnie na: masę tysiąca nasion oraz zdolność kiełkowania. Obniżenie
plonowania wystąpiło na skutek jesiennej aplikacji herbicydu i było w dużym stopniu zależne od
przebiegu pogody. Badany środek tylko w jednym przypadku zredukował zawartość białka w ziarnie,
częściej modyfikował jego skład aminokwasowy. Chlorotoluron najczęściej wywierał negatywny wpływ
na zawartość azotu i cynku. Zawartość pozostałości herbicydu w ziarnie nie przekraczała dopuszczalnych
norm, zdecydowanie częściej wykrywano je po wiosennej jego aplikacji.