Pamiętnik Puławski: prace Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa, z. 140

Permanent URI for this collection

https://bc.iung.pl/handle/123456789/1423

Browse

Browsing Pamiętnik Puławski: prace Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa, z. 140 by Author "Bodarski, Rafał"

Now showing 1 - 2 of 2
  • Thumbnail Image
    Item
    Wpływ chemicznych dodatków na skład chemiczny, jakość i tlenową trwałość kiszonki z całych roślin kukurydzy
    (IUNG-PIB, 2005) Bodarski, Rafał; Wertelecki, Tomasz; Kowalik, Tomasz
    Materiał badawczy stanowiły całe rośliny kukurydzy (Mona, FAO 250), które zakiszono na skalę laboratoryjną (3,5 dm3 mikrosilosy) bez dodatku (gr. kontrolna) oraz z dodatkiem preparatu chemicznego o charakterze zakwaszacza - Neubacid Sil-P Liquid i inhibitora tlenowego rozwoju mikroorganizmów - Neubacid Sil-C Liquid. Oba konserwant y stosowano osobno w ilości 0,3% w stosunku do zakiszanej masy. Dla każdego zabiegu wykonano trzy powtórzenia (trzy osobne kiszonki w każdej grupie). W kiszonkach określono wskaźniki jakości: zawartość kwasów - mlekowego, octowego i masłowego, azotu amoniakalnego, pH oraz oznaczono podstawowy skład chemiczny, poszerzony o frakcje NDF i ADF. Następnie wyliczono straty suchej masy i białka ogólnego w trakcie procesu zakiszania oraz oceniono stabilność tlenową uzyskanych kiszonek na podstawie 7-dniowego testu temperatury w warunkach natleniania. Dodatkowo po 7 dniach napowietrzania powtórnie oceniono jakość kiszonek, aby zweryfikować zarejestrowane w teście temperaturowym niekorzystne procesy tlenowego rozkładu materii organicznej. Kukurydza zakiszona z udziałem obu dodatków chemicznych w porównaniu z kukurydzą z grupy kontrolnej zawierała mniej węglowodanów strukturalnych, a więcej związków bezazotowych wyciągowych. Straty suchej masy i białka w czasie kiszenia tych pasz były istotnie mniejsze niż przy sporządzaniu kiszonki w sposób konwencjonalny. Jakość porównywanych kiszonek była podobna, z wyjątkiem liczby amoniakalnej, niższej w kiszonkach z badanymi dodatkami. Kukurydza zakiszona z inhibitorem tlenowego rozwoju mikroorganizmów była wyraźnie mniej podatna na wtórną fermentację tlenową niż kiszonka z zakwaszaczem i bez dodatków.
  • Thumbnail Image
    Item
    Wstępna ocena możliwości produkcji zielonki z uprawy współrzędnej kukurydzy z fasolą zwyczajną i wielokwiatową
    (IUNG-PIB, 2005) Sowiński, Józef; Bodarski, Rafał
    Doświadczenie przeprowadzono w RZD Pawłowice należącym do Akademii Rolniczej we Wrocławiu w latach 2003-2004. Kukurydzę uprawiano w siewie czystym oraz z dwoma gatunkami fasoli: zwyczajną (Phaseolus vulgaris L.) i wielokwiatową (Phaseolus multijlorus Lam.). W obiektach z uprawą współrzędną stosunek kukurydzy do fasoli wynosił 90:10 i 67:33%. Obsada kukurydzy w siewie czystym, przyjęta za 100%, wynosiła 12 roślin na l m'. Zbiór roślin przeprowadzono w dojrzałości woskowej ziarna, a następnie wykonano analizy botaniczne i pobrano próbki do analiz chemicznych. Z kukurydzy uprawianej współrzędnie z fasolą wielokwiatową i zwyczajną (w proporcjach 90: 10%) uzyskano istotnie wyższy plon suchej masy wynoszący 143 i 136 dt*ha-1. Zwiększenie ilości wysiewu obydwu gatunków fasoli do 33% spowodowało spadek plonu suchej masy. Zawartość białka ogólnego w paszy z uprawy współrzędnej była wyższa o 1,0-3,7% niż z zasiewu jednogatunkowego kukurydzy. Wykorzystanie fasoli do uprawy współrzędnej nie spowodowało wzrostu zawartości włókna surowego w porównaniu z wartościami uzyskanymi dla kukurydzy w czystym siewie. Z kukurydzy uprawianej z fasolami uzyskano istotnie wyższą wydajność białka ogólnego, 0167 - 387 kg*ha-1, niż z zasiewu jednogatunkowego. Najwyższy plon energii netto laktacji z l ha uzyskano w drugim roku badań dla wariantu uprawy współrzędnej kukurydzy z fasolami wysianymi w proporcji 90: 10. Wynosił on 111700 i 119300 MJ*ha-1 odpowiednio dla uprawy z fasolą zwyczajną i wielokwiatową.