YIELD OF WESTERWOLDS RYEGRASS CULTIVARS DEPENDING ON CROPPING REGION IN POLAND
No Thumbnail Available
Date
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa – Państwowy Instytut Badawczy w Puławach
Abstract
Description
The aim of this study was to assess the yield, distribution of yield over successive cuts and crop quality in cultivars of Westerwolds ryegrass (Lolium multiflorum Lam. var. westerwoldicum Wittm) grown for forage in selected regions of Poland. The study was based on the results of variety tests run by COBORU (Centre for Variety Testing), carried out over the years 2006–2008 with the cultivars: late Telga, semi-early Kaja and early Bravis 1. The study was conducted in the following regions of Poland: north-western, central-western, southern and south-eastern. It was proved that the southern region, where the annual dry weight yield is about 26% higher than in the north-western and centralwestern regions, is the most suitable for growing Westerwolds ryegrass. In the southern region, early cv. Bravis 1 gave better yields than late Telga. In the south-eastern region, the highest yields were given by late cv. Telga. different heading times did not have an effect on dry weight production in the north-western and central-western regions. The highest dry weight yield was obtained from the first cut (32% of annual yield), and the lowest from the fourth (18%). Yields of late cultivars were similar in the second and third cut, whereas those of early and semi-early cultivars were 28–30% lower in the third cut than in the second.
Celem badań była ocena wielkości plonu, jego rozkładu w pokosach oraz jakości odmian życicy westerwoldzkiej (Lolium multiflorum Lam. var. westerwoldicum Wittm) uprawianej na zielonkę w wybranych rejonach Polski. Podstawę opracowania stanowiły wyniki doświadczeń rejestrowych COBORU, prowadzonych w latach 2006–2008 z odmianami: wcześnie kłoszącą się Bravis 1, średnio wczesną Kaja i późno kłoszącą się Telga. Badania prowadzono w rejonie północno-zachodnim (Wyczechy i Radostowo), środkowo-zachodnim (Śrem Wójtostwo i Nowa Wieś Ujska), południowym (Kochcice i Pawłowice) oraz południowo-wschodnim (Bezek). Wykazano, że do uprawy życicy westerwoldzkiej najbardziej przydatny był rejon południowy, w którym roczny plon suchej masy był o około 26% większy niż w rejonach północno- i środkowo-zachodnim. W rejonie południowym lepiej plonowała wczesna odmiana Bravis 1 niż późna Telga. W rejonie południowo-wschodnim największe plony uzyskano z późnej odmiany Telga. Dobór odmian o zróżnicowanej wczesności nie miał wpływu na plon suchej masy w rejonach północno- i środkowo-zachodnim. Największy plon suchej masy uzyskano w pierwszym pokosie (32% plonu rocznego), a najmniejszy w czwartym (18%). Plony późnej odmiany były w drugim i trzecim pokosie podobne, a plony odmiany wczesnej i średnio wczesnej w trzecim pokosie były o 28–30% mniejsze niż w pokosie drugim.
Celem badań była ocena wielkości plonu, jego rozkładu w pokosach oraz jakości odmian życicy westerwoldzkiej (Lolium multiflorum Lam. var. westerwoldicum Wittm) uprawianej na zielonkę w wybranych rejonach Polski. Podstawę opracowania stanowiły wyniki doświadczeń rejestrowych COBORU, prowadzonych w latach 2006–2008 z odmianami: wcześnie kłoszącą się Bravis 1, średnio wczesną Kaja i późno kłoszącą się Telga. Badania prowadzono w rejonie północno-zachodnim (Wyczechy i Radostowo), środkowo-zachodnim (Śrem Wójtostwo i Nowa Wieś Ujska), południowym (Kochcice i Pawłowice) oraz południowo-wschodnim (Bezek). Wykazano, że do uprawy życicy westerwoldzkiej najbardziej przydatny był rejon południowy, w którym roczny plon suchej masy był o około 26% większy niż w rejonach północno- i środkowo-zachodnim. W rejonie południowym lepiej plonowała wczesna odmiana Bravis 1 niż późna Telga. W rejonie południowo-wschodnim największe plony uzyskano z późnej odmiany Telga. Dobór odmian o zróżnicowanej wczesności nie miał wpływu na plon suchej masy w rejonach północno- i środkowo-zachodnim. Największy plon suchej masy uzyskano w pierwszym pokosie (32% plonu rocznego), a najmniejszy w czwartym (18%). Plony późnej odmiany były w drugim i trzecim pokosie podobne, a plony odmiany wczesnej i średnio wczesnej w trzecim pokosie były o 28–30% mniejsze niż w pokosie drugim.
Keywords
pokos, plon suchej masy, białko ogólne, włókno surowe, cut, dry matter yield, total protein, crude fibre