EFFECT OF PUCCINIA GRAMINIS PERS. INFECTION ON THE MACROELEMENTS’ CONTENT IN SELECTED POA PRATENSIS L. CULTIVARS DEPENDING ON NITROGEN FERTILIZATION
No Thumbnail Available
Date
2012
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa – Państwowy Instytut Badawczy w Puławach
Abstract
Description
Investigations were conducted in the years 2005–2007 at the
Malopolska Experimental Plant Breeding Station – HBP located at
Skrzeszowice near Krakow (220 m a.s.l.). The experimental treatments
included seed production plantations of four fodder cultivars
of meadow grass (Poa pratensis): Balin, Duna, Skiz and Skrzeszowicka,
on which diversified nitrogen fertilization was applied: one
dose of 30 kg N ha-1 (in autumn) and two doses early in spring and
in autumn, at rates of 90 kg N ha-1 (60 and 30), 120 kg N ha-1
(60 and 60), 120 kg N ha-1 (90 and 30) and 150 kg N ha-1 (90 and 60).
The research aimed to determine the degree of plant infection
with Puccinia graminis on macroelement (N, P, K, Ca, Mg and Na)
content in selected cultivars of meadow grass.
The greatest infection of all cultivars (71–93%) by Puccinia
graminis was registered on the control treatment and
on treatments with nitrogen doses of 120 (90 and 30) kg and
150 kg (90 and 60) kg N ha-1 in the final year of the investigations.
On the other hand the lowest infection occurred on
plants from the treatments fertilized with nitrogen doses of
30 kg N ha-1 (single application) and 90 kg N ha-1 (a split application
of 60 and 30 kg N ha-1), in the first year of the research.
Healthy plants were characterized by bigger content of total
nitrogen, phosphorus, potassium and sodium than the diseased
plants.
The biggest difference in total nitrogen content between
healthy and diseased plants was registered for Duna cv. (42%),
in phosphorus and potassium contents for Skiz cultivar, respectively
33 and 43%, while in sodium for cultivar Balin (25%).
Selected cultivars infected by Puccinia graminis were
more abundant in calcium and magnesium than healthy plants.
Badania przeprowadzono w latach 2005–2007 w Stacji Doświadczalnej Małopolskiej Hodowli Roślin – HBP zlokalizowanej w Skrzeszowicach koło Krakowa (220 m n.p.m.). Obiektami doświadczalnymi były plantacje nasienne czterech pastewnych odmian wiechliny łąkowej (Balin, Duna, Skiz, Skrzeszowicka), na których stosowano zróżnicowane nawożenie azotowe: w jednej dawce (jesienią) w ilości: 30 kg N·ha-1 oraz w dwóch dawkach wczesną wiosną i jesienią, w ilościach: 90 kg N·ha-1 (60 i 30), 120 kg N·ha-1 (60 i 60), 120 kg N·ha-1 (90 i 30) oraz 150 kg N·ha-1 (90 i 60). Celem badań było określenie wpływu porażenia Puccinia graminis na zawartość makroelementów (N, P, K, Ca, Mg i Na) w wybranych odmianach wiechliny łąkowej. Do oznaczeń składu mineralnego pobierano po 250 roślin zdrowych oraz porażonych, w fazie pełni kłoszenia. W średnich próbkach oznaczono: zawartość suchej masy – metodą suszarkową, azot ogólny – metodą Kjeldahla, zawartość fosforu, potasu, wapnia, magnezu i sodu – metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej AAS po mineralizacji na sucho w piecu muflowym. Największe porażenie wszystkich odmian (71–93%) przez Puccinia graminis stwierdzono w obiektach kontrolnych oraz nawożonych dawkami azotu 120 (90 i 30) kg i 150 (90 i 60) kg N·ha-1, w ostatnim roku badań. Natomiast najmniejsze porażenie występowało w roślinach obiektów nawożonych dawkami azotu: 30 kg N·ha-1 (jednorazowo) oraz 90 kg N·ha-1 (60 i 30 kg N·ha-1), w pierwszym roku badań. Rośliny zdrowe charakteryzowały się większą zawartością azotu ogólnego, fosforu, potasu i sodu niż rośliny porażone. Największą różnicę w zawartości azotu ogólnego pomiędzy roślinami zdrowymi a porażonymi stwierdzono w przypadku odmiany Duna (42%), fosforu oraz potasu – odmiany Skiz (odpowiednio 33 i 43%), natomiast sodu – odmiany Balin (25%). Rośliny zainfekowane przez Puccinia graminis, w odniesieniu do zdrowych, były bardziej zasobne w wapń oraz magnez.
Badania przeprowadzono w latach 2005–2007 w Stacji Doświadczalnej Małopolskiej Hodowli Roślin – HBP zlokalizowanej w Skrzeszowicach koło Krakowa (220 m n.p.m.). Obiektami doświadczalnymi były plantacje nasienne czterech pastewnych odmian wiechliny łąkowej (Balin, Duna, Skiz, Skrzeszowicka), na których stosowano zróżnicowane nawożenie azotowe: w jednej dawce (jesienią) w ilości: 30 kg N·ha-1 oraz w dwóch dawkach wczesną wiosną i jesienią, w ilościach: 90 kg N·ha-1 (60 i 30), 120 kg N·ha-1 (60 i 60), 120 kg N·ha-1 (90 i 30) oraz 150 kg N·ha-1 (90 i 60). Celem badań było określenie wpływu porażenia Puccinia graminis na zawartość makroelementów (N, P, K, Ca, Mg i Na) w wybranych odmianach wiechliny łąkowej. Do oznaczeń składu mineralnego pobierano po 250 roślin zdrowych oraz porażonych, w fazie pełni kłoszenia. W średnich próbkach oznaczono: zawartość suchej masy – metodą suszarkową, azot ogólny – metodą Kjeldahla, zawartość fosforu, potasu, wapnia, magnezu i sodu – metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej AAS po mineralizacji na sucho w piecu muflowym. Największe porażenie wszystkich odmian (71–93%) przez Puccinia graminis stwierdzono w obiektach kontrolnych oraz nawożonych dawkami azotu 120 (90 i 30) kg i 150 (90 i 60) kg N·ha-1, w ostatnim roku badań. Natomiast najmniejsze porażenie występowało w roślinach obiektów nawożonych dawkami azotu: 30 kg N·ha-1 (jednorazowo) oraz 90 kg N·ha-1 (60 i 30 kg N·ha-1), w pierwszym roku badań. Rośliny zdrowe charakteryzowały się większą zawartością azotu ogólnego, fosforu, potasu i sodu niż rośliny porażone. Największą różnicę w zawartości azotu ogólnego pomiędzy roślinami zdrowymi a porażonymi stwierdzono w przypadku odmiany Duna (42%), fosforu oraz potasu – odmiany Skiz (odpowiednio 33 i 43%), natomiast sodu – odmiany Balin (25%). Rośliny zainfekowane przez Puccinia graminis, w odniesieniu do zdrowych, były bardziej zasobne w wapń oraz magnez.
Keywords
Poa pratensis, cultivars, Puccinia graminis, macroelements, Poa pratensis, odmiany, Puccinia graminis, makroelementy
Citation
Polish Journal of Agronomy
2012, 11, 21–28