2023-11-102023-11-102081-2789https://bc.iung.pl/handle/123456789/482W pracy przedstawiono wyniki oparte na badaniach zróżnicowaniamorfologicznego taksonów z rodzaju Polygonum: Polygonumpersicaria L., Polygonum lapathifolium L. subsp. lapathifoliumoraz Polygonum lapathifolium L. subsp. pallidum With. (Fr.) w latach2008–2010. Okazy pochodziły z upraw ziemniaka z terenu WigierskiegoParku Narodowego i jego otuliny. Celem badań było porównaniewymienionych taksonów pod względem cech morfologicznychw zależności od typu i rodzaju gleby. Określono: wysokość rośliny,długość łodygi do I odgałęzienia, liczbę międzywęźli i ich długość,liczbę odgałęzień I rzędu i ich długość, liczbę liści, liczbę kłosopodobnychkwiatostanów, długość kwiatostanu szczytowego, liczbę nasionz jednej rośliny, masę 1000 nasion. Gleby, na podstawie składugranulometrycznego, podzielono na 2 kategorie: gleby luźne i zwięzłe.Analizowane taksony z rodzaju Polygonum lepsze warunki rozwojuznajdują na glebach zwięzłych. Osiągają na tych glebach większerozmiary. Odznaczają się również wyższą plennością. Jednak tylkoosobniki Polygonum persicaria i Polygonum lapathifolium subsp.lapathifolium wytwarzały statystycznie istotnie większą liczbę kłosopodobnychkwiatostanów, a Polygonum lapathifolium subsp. lapathifoliumrównież liczbę nasion niż rośliny tych taksonów rosnące naglebach luźnych.Analiza podobieństwa wykazała, iż w przypadku Polygonumlapathifolium subsp. pallidum osobniki rosnące na glebach luźnychbyły bardzo podobne pod względem wszystkich badanych cech doosobników rosnących na glebach zwięzłych. Natomiast osobniki Polygonumlapathifolium subsp. lapathifolium i Polygonum persicariapochodzące z tych kategorii gleb różniły się między sobą.application/pdfPolygonumpomiary biometrycznegleby luźnegleby zwięzłerośliny okopowe