Podleśny, Janusz2025-12-022025-12-022025Przemysł Chemiczny, 104/11, 2025ISSN 0033-2496, e-ISSN 2449-995110.15199/62.2025.11.10https://bc.iung.pl/handle/123456789/4625Przedstawiono analizę zużycia nawozów mineralnych w wybranych gospodarstwach rolnych w województwie śląskim, zróżnicowanych pod względem wielkości powierzchni. Materiałem źródłowym były wyniki badań ankietowych z 40 gospodarstw, które wybrano w ramach współpracy ze Śląskim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego w Częstochowie. Największe zużycie nawozów NPKS odnotowano w gospodarstwach o powierzchni powyżej 100 ha, a najmniejsze w gospodarstwach o powierzchni 21-30 ha. Najwyższe plony zbóż ozimych i kukurydzy uzyskano w gospodarstwach największych, o powierzchni powyżej 100 ha, zbóż jarych i rzepaku w gospodarstwach o powierzchni 51-100 ha, a roślin bobowatych w grupie gospodarstw 10-20 ha. Najkorzystniejszy stosunek N:P:K odnotowano w gospodarstwach o powierzchni 50-100 ha i powyżej 100 ha, natomiast w gospodarstwach najmniejszych stosunek ten był najmniej korzystny, głównie ze względu na zbyt małą dawkę potasu względem pozostałych dwóch składników. Stwierdzono ścisłą zależność między plonem a dawką NPK, plonem a kosztami nawożenia oraz wartością plonu a kosztami nawożenia mineralnego. Stwierdzono, że koszt nawożenia mimo wysokich cen nawozów mineralnych był znacznie niższy niż wartość uzyskiwanego plonu. Jednak wysokie i ciągle rosnące ceny nawozów mineralnych oraz niskie i ciągle zmniejszające się ceny skupu ziemiopłodów mogą znacznie pogorszyć opłacalność stosowania nawożenia mineralnego.otherwojewództwo śląskienawozy mineralnegospodarstwa rolnestruktura zasiewówplonArticle