2023-11-102023-11-102081-2789https://bc.iung.pl/handle/123456789/485Celem podjętych badań była ocena możliwości wykorzystaniaselenu na dwóch stopniach utlenienia (+IV i +VI)w ograniczeniu oddziaływania ołowiu na aktywność oksydazyo-difenolowej w glebie oraz aktywność peroksydazy gwajakoloweji zawartość polifenoli ogółem w siewkach pszenicy jarej.Doświadczenie wazonowe przeprowadzono na próbkach glebowycho składzie granulometrycznym gliny piaszczysto-ilastejoraz zawartości węgla organicznego 3,38%. Do materiału glebowegowprowadzono w różnych kombinacjach wodne roztworyPb(NO3)2, H2SeO3 oraz H2SeO4. Ilość wprowadzonego ołowiu wynosiła0,05, 0,50 i 5,00 mmol·kg-1, a ilość selenu 0,05 mmol·kg-1.Aplikacja do gleby ołowiu powodowała inhibicję aktywnościoksydazy o-difenolowej oraz spadek zawartości polifenoli ogółemw siewkach pszenicy jarej. Natomiast aktywność peroksydazyroślinnej uległa podwyższeniu. Zaobserwowany efekt zwiększałsię wraz ze wzrostem dawki metalu. Obecność w glebie selenuspowodowała stymulację aktywności oksydazy o-difenolowejw glebie i peroksydazy w siewkach pszenicy oraz spadek ogólnejzawartości polifenoli roślinnych. Stwierdzone zmiany oznaczanychparametrów biochemicznych były większe przy zastosowaniuselenu na +VI niż na +IV stopniu utlenienia. Dodatek selenudo gleby zawierającej ołów ograniczał oddziaływanie tego metaluna oznaczane parametry. Może to świadczyć o potencjalnejmożliwości wykorzystania selenu w zmniejszaniu wpływu ołowiuna procesy biochemiczne w glebie i roślinie.application/pdfglebaołówselenoksydaza o-difenolowape- roksydazapolifenole ogółem