Bodarski, RafałWertelecki, TomaszKowalik, Tomasz2024-07-112024-07-112005Pamiętnik Puławski, 2005, 140, 7-140552-9778https://bc.iung.pl/handle/123456789/1468Whole maize plants were ensiled on the laboratory scale in a small silo (V=3.5 dm3) without (control) or with addition of the chemical acidifying preparation - Neubacid Sil-P Liquid and with an inhibitor of aerobic spoilage - Neubacid Sil-C Liquid. Both preservatives were applied separately at 0.3% of ensiled matter. For every treatment three repetitions were established (three separate silages in each group). Silages were evaluated for the quality indices, such as lactic, acetic and butyric acid content, pH, N-NH3, as well as basic chemical composition including both NDF and ADF fraction. The losses of dry matter and crude protein during the ensiling process and the aerobic stability of obtained silages on the basis of 7-days long temperature-test in the condition of saturation with oxygen were evaluated. Additionally, in order to verify the unfavorable processes of the silage breakdown in oxygenic conditions that were observed in temperature-test, after 7 days of aeration the quality of silages was once more evaluated. The whole maize plants ensiled with addition of both chemical preparations in comparison with the maize control group contained fewer structural carbohydrates but more the N-free extractive substances. The losses of dry matter and protein during the ensiling process were significantly lower than in the case of silage made in the conventional way. The quality of compared silages was similar except the ammonia level that was lower in silages where the examined additives were used. The maize ensiled with the inhibitor of the aerobic spoilage was clearly less susceptible to the secondary oxygenic fermentation than both remaining silages (with acidifier or without any additive).Materiał badawczy stanowiły całe rośliny kukurydzy (Mona, FAO 250), które zakiszono na skalę laboratoryjną (3,5 dm3 mikrosilosy) bez dodatku (gr. kontrolna) oraz z dodatkiem preparatu chemicznego o charakterze zakwaszacza - Neubacid Sil-P Liquid i inhibitora tlenowego rozwoju mikroorganizmów - Neubacid Sil-C Liquid. Oba konserwant y stosowano osobno w ilości 0,3% w stosunku do zakiszanej masy. Dla każdego zabiegu wykonano trzy powtórzenia (trzy osobne kiszonki w każdej grupie). W kiszonkach określono wskaźniki jakości: zawartość kwasów - mlekowego, octowego i masłowego, azotu amoniakalnego, pH oraz oznaczono podstawowy skład chemiczny, poszerzony o frakcje NDF i ADF. Następnie wyliczono straty suchej masy i białka ogólnego w trakcie procesu zakiszania oraz oceniono stabilność tlenową uzyskanych kiszonek na podstawie 7-dniowego testu temperatury w warunkach natleniania. Dodatkowo po 7 dniach napowietrzania powtórnie oceniono jakość kiszonek, aby zweryfikować zarejestrowane w teście temperaturowym niekorzystne procesy tlenowego rozkładu materii organicznej. Kukurydza zakiszona z udziałem obu dodatków chemicznych w porównaniu z kukurydzą z grupy kontrolnej zawierała mniej węglowodanów strukturalnych, a więcej związków bezazotowych wyciągowych. Straty suchej masy i białka w czasie kiszenia tych pasz były istotnie mniejsze niż przy sporządzaniu kiszonki w sposób konwencjonalny. Jakość porównywanych kiszonek była podobna, z wyjątkiem liczby amoniakalnej, niższej w kiszonkach z badanymi dodatkami. Kukurydza zakiszona z inhibitorem tlenowego rozwoju mikroorganizmów była wyraźnie mniej podatna na wtórną fermentację tlenową niż kiszonka z zakwaszaczem i bez dodatków.kiszonka z kukurydzydodatki chemiczneskład chemicznyjakośćstabilność tlenowamaize silagechemical additiveschemical compositionqualityaerobic stability