2023-11-202023-11-2031/01/20142081-2788https://bc.iung.pl/handle/123456789/533Różeniec górski należy do roślin leczniczych o far makologicznie udokumentowanym działaniu adaptogennym. Su rowiec z tej rośliny, czyli kłącza z korzeniami, pozyskiwane są ze stanowisk naturalnych głównie w górach środkowej Syberii. Wprowadzenie różeńca do uprawy pozwoli z jednej strony na od tworzenie zasobów naturalnych tego gatunku, a z drugiej umoż liwi uzyskanie odpowiedniej ilości standaryzowanego surowca dla przemysłu fitofarmaceutycznego. Dokładne poznanie biologii rozwoju oraz chemicznej zmienności wewnątrzgatunkowej sta nowi kluczowy element prac związanych z wprowadzaniem tej rośliny do uprawy. W pracy badano wewnątrzgatunkową zmienność różeńca górskiego pochodzącego z Ałtaju Mongolskiego pod względem cech rozwojowych i chemicznych w pierwszym roku wegetacji. Cztery populacje różeńca różniły się udziałem procentowym ro ślin żeńskich, męskich i obupłciowych oraz liczbą generatyw nych i wegetatywnych pędów jednorocznych roślin. Różniły się one także pod względem zawartości i składu substancji biolo gicznie aktywnych. Najwyższą zawartością salidrozydu charak teryzowały się rośliny z populacji 5/23N (144,5 mg/100 g s.m.), a najniższą rośliny z populacji 27N (54,4 mg/100 g s.m.). Pod względem zawartości rozawiny wyróżniała się populacja 51N (4 669,5 mg/100 g s.m.). Najmniej tego związku stwierdzono na tomiast w roślinach populacji 6N (1 864,0 mg/100 g s.m.)application/pdfgeneracje pędówdwupiennośćsubstancje biologicznie aktywne