Chyłek, Eugeniusz K.Rzepecka, Monika2024-06-262024-06-262011Polish Journal of Agronomy 2011, 7, 3–132081-278910.26114/pja.iung.098.2011.07.01https://bc.iung.pl/handle/123456789/1356Wykorzystanie zasobów świata roślinnego, zwierzęcego i mikroorganizmów, przy wsparciu, jakie dają: biotechnologia, genetyka, chemia, czy nauki ekonomiczne, może zapewnić zarówno konsumentowi, jak i gospodarce UE oczekiwane rezultaty. Rozwój badań na rzecz racjonalnego zagospodarowania tych zasobów, w powiązaniu z zastosowaniem rozwiązań innowacyjnych poprawiających efektywność ich wykorzystywania, tworzy nowy obszar działań pod nazwą biogospodarki. Biogospodarka obejmuje praktycznie wszystkie sektory i związane z nimi usługi, które produkują, przetwarzają lub wykorzystują zasoby biologiczne w jakiejkolwiek formie. Ponadto biogospodarka stanowi strategiczną, ponadsektorowo integrującą formę działań wpływających na rozwój gospodarczy i wpisuje się w dominujące obecnie interdyscyplinarne podejście do zasad planowania i finansowania badań naukowych W obszar biogospodarki włączone są również zagadnienia energii pozyskiwanej ze źródeł odnawialnych, a także procesy wytwórcze między innymi takich przemysłów, jak: włókienniczy, papierniczy oraz część chemicznego, kosmetycznego czy farmaceutycznego. Artykuł omawia uwarunkowania rozwoju biogospodarki oraz wskazuje na kierunki działań, jakie powinny zostać podjęte, by program biogospodarki w Polsce mógł być opracowany i realizowany.application/pdfplbiogospodarkazasoby biologicznebioróżnorodnośćrozwój zrównoważonyrolnictwogospodarkapolityka naukowainnowacjeinfo:eu-repo/semantics/article